شناخت مهم ترین دلایل اختلاف و ناسازگاری میان والدین و دانش آموزان در سنین نوجوانی
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 70
فایل این مقاله در 21 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
RAVAN06_2780
تاریخ نمایه سازی: 4 آذر 1403
چکیده مقاله:
مقاله حاضر از نوع توصیفی و از لحاظ گردآوری اطلاعات از نوع کتابخانه ای است که با توجه به نظرات اندیشمندان این عرصه به رشته تحریر در آمده است. هدف از نگارش این مقاله شناخت مهم ترین دلایل اختلاف و ناسازگاری میان والدین و دانش اموزان در سنین نوجوانی میباشد. دلایل مشکلات بین نوجوانان و والدین بسیار متفاوت است زیرا هر موقعیتی متفاوت است. این درگیری ها ممکن است در مورد نوع پوشش یا قوانین رفت و آمد یا استفاده بیش از حد از تلفن همراه یا حتی معاشرت با دوستان و … باشد.تعارض یکی از جنبه های مهم در روابط اجتماعی انسانهاست. تعارض صورتی از کنش متقابل اجتماعی است هر همکاری عنصری از تعارض را در خود دارد و درگیر شدن عضوی از اجتماع در خصومت تقریبا اجتناب ناپذیر است. به نظر زیمل تعارض نشانه یک مخالفت و خصومت است واندنبرگ (۷۷:۱۳۸۶). تعارض هنگامی ظاهر می شود که افراد یا گروه ها اعمالی را انجام دهند یا به گونه ای رفتار کنند که برای دیگران قابل تحمل نباشد و یا به نوعی رویارویی محسوب شود. از مظاهر این تعارض در سطوح خرد میتوان به تعارض و اختلاف والدین و فرزند ( نحوه لباس پوشیدن، رفتار کردن)، اختلاف بین معلم و شاگرد و در سطوح سازمانی به تعارض میان کارفرما و کارگر و در سطوح کلان به تعارضات میان کشورها اشاره کرد. یکی از حوزه های مهمی که تعارض خود را آشکارا نمایان می کند رویارویی سبک زندگی و الگوهای رفتاری والدین و فرزندان است. تعارض در سبک زندگی به معنای عدم توافق بر سر انتظارات ارزشها و هنجارهای خانوادگی می باشد (فیشر ۳۱:۱۹۹۰). تعارض را میتوان در سطوح متفاوت مورد بررسی قرار داد. تعارض در سطح خانواده و تعاملات میان والدین و فرزندان به معنای وجود اختلاف نظرهای مهم در جنبه های گوناگون زندگی است که تجلی آن در عدم احساس همدلی و صمیمیت، واکنشهای منفی مخالفتها نزاعهای لفظی تا برخوردهای خشونت آمیز دیده می شود. یکی از رویکردهای اساسی درباره سازوکارهای ایجاد پدیده شکاف نسلی و تعارض بینش و فرهنگ بین نسلها رویکرد مانهایم است (کاوالی ۱۵۵:۲۰۰۴ ، کورستن ۲۴۹:۱۹۹۹ آیرمن و ترنر ۹۱:۱۹۹۸) مانهایم معتقد است که همیشه نسلهای جدید آغازگر خودآگاهی ریشه ای و متمایز نسلهای پیشین نیستند، بلکه بر عکس.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مریم لامع
دکتری مدیریت آموزشی
سیده زینب شمسی پاپکیاده
کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی