گسترش هنر خوشنویسی در ایران پس از اسلام

سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 55

فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

HCWNT01_491

تاریخ نمایه سازی: 4 آذر 1403

چکیده مقاله:

هنر خوشنویسی یکی از مهم ترین شاخه های هنر اسلامی است که پس از ظهور اسلام در ایران توسعه چشمگیری پیدا کرد. این هنر به دلیل جایگاه ویژه قرآن در فرهنگ اسلامی و نقش آن در ترویج فرهنگ دینی، از جایگاه والایی برخوردار شد. در ادامه به بررسی دلایل گسترش این هنر در ایران پرداخته خواهد شد. پس از ورود اسلام به ایران، قرآن کریم به عنوان متنی مقدس، الهام بخش هنرمندان شد. کتابت قرآن نیازمند زیباترین خطوط و دقیق ترین مهارت ها بود. همین امر موجب شد که خوشنویسی به عنوان هنر مقدس شناخته شود و تلاش برای زیباسازی و نظم دهی به خطوط آغاز گردد (شریف زاده، ۱۳۹۲). در دوران اولیه اسلامی، خطوطی مانند کوفی و نسخ مورد استفاده قرار می گرفتند. با گذشت زمان، خطوطی چون تعلیق، نستعلیق و شکسته نستعلیق به طور خاص در ایران توسعه یافتند. این خطوط متناسب با فرهنگ و ذوق ایرانیان بودند و در تزیین کتیبه ها، نسخ خطی و اشعار فارسی کاربرد گسترده ای یافتند (مطهری، ۱۳۹۴).

نویسندگان

محسن پورقدیری اصفهانی

کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی و کارشناسی ارشد تاریخ ایران اسلامی