تاثیر تدریس مبتنی بر قصه گویی خلاق بر یادگیری فعال و کاهش اختلال های روانشناختی کودکان

انسان موجودی است که با توجه به نیاز روانی که دارد قصه بهترین وسیله برای یادگیری اوست. در مکتب خانه های قدیم بسیاری از مطالب به همین شیوه قصه گویی آموزش داده می شد. قرآن کریم کامل ترین کتاب آسمانی نیز از این شیوه قصه گویی استفاده کرده است تا باخواندن این آیات هم از سرگذشت دیرینیان آگاه شویم و هم عبرتی باشد برای ما. این شیوه بهترین ابزار تربیتی برای پرورش اخلاقی دانش آموزان است، چراکه بسیاری از قصه های قرآن بر تربیت اخلاقی تاکید دارد و به صورت غیر مستقیم به هدف خود که تربیت اخلاقی است می رسد مقاله حاضر به بررسی تاثیر تدریس مبتنی بر قصه گویی خلاق بر یادگیری فعال و کاهش اختلالات روانشناختی کودکان پرداخته است. انتخاب روش قصه گویی بین انواع روش های مختلف به دلایل مختلفی از جمله تاثیر بیشتر روش های غیرمستقیم بر یادگیری، همچنین قدمت تاریخی آن و موفق بودنش در آزمایش های طول زمان که باعث ماندگاری آن بعد از این میزان زمان شده است و نیز به دلیل پرورش قدرت تخیل و ابتکار و نوآوری و قرار گرفتن در دسته روش های درمانی اختلالات یا مشکلات رفتاری بخصوص کاربردی تر بودن در دوره کودکی بعنوان موضوع مورد مطالعه در این مقاله قرار گرفته است و از اهمیت بالایی برخوردار است. روش تحقیق در مقاله پیش رو مروری-کتابخانه ای می باشد و برای گردآوری مطالب آن از مقالات، کتاب ها و دیگر منابع معتبر و مرتبط با این موضوع استفاده شده است. نتایج حاصل نشان می دهد که استفاده به موقع و درست از قصه می تواند در یادگیری بیشتر کودک، افزایش خلاقیت و کاهش خصیصه کمرویی همچنین کاهش اختلالات یا مشکلات رفتاری همچون استرس و اضطراب، پرخاشگری و افسردگی شود.

کلیدواژه ها:

قصه گویی ، اختلالات رفتاری ، تربیت اخلاقی ، یادگیری ، افزایش خلاقیت