قصه گویی و تاثیر آن در آموزش

در همه قرون گذشته، قصه وسیله ای برای رفع نیازهای روانی کودکان و نوجوانان و حتی بزرگسالان بوده است. سوالی که در روزگار ما مطرح می شود این است که امروز چه ابزاری بیش از سایر وسایل تربیتی در رفتار فرزندان ما موثر است؟آنچه در می یابیم این است که با وجود گذر زمان قصه و قصه گویی همچنان می تواند فرزندان مان را در همه جوانب زندگی راهنمایی کند و با گسترش ذهن و تخیل آنان، تجربه های بسیاری را برایشان فراهم آورد. این نوشتار با هدف تاکید بر ضرورت احیای نقش قصه و قصه گویی در آموزش به روش توصیفی و تبیینی تنظیم گردیده است. در این مقاله مبانی نظری قصه گویی و چگونگی تاثیر آن در آموزش و پرورش دانش آموزان مورد بررسی قرار گرفته است. این مقاله از نوع مروری – تحلیلی می باشد و اطلاعات موجود در آن از منابع کتابخانه های و اینترنتی استخراج شده است. با توجه به این مقاله در قصه ها کودکان این امکان را پیدا می کنند که خصلت های خوب یا بد شخصیت های داستانی را تجزیه و تحلیل کنند. خصلت قصه هایی که در این حول محورها بیان می شوند، غالبا بی گناهی و بدی، زیبایی و زشتی، تلاش و تنبلی، جسارت و بزدلی، وفاداری و بی وفایی کوچکی و بزرگی، شادی و غم، نادانی و باهوشی و بسیاری دیگر از این صفات و خصلت های متقابل است. افسانه ها به همین سبب تضادهای این جهان را بیان می کنند. از سوی دیگر دنیای افسانه ها پذیرفتنی تر برای کودکان و کمتر ترسناک است. افسانه های دنیای سیاه و سفید با علایم و نشانه های ملموس موجود در آن برای کودکان قابل فهم تر است تا برخی اخبار رسانه های امروزی. در عصر حاضر باید به کودک این امکان و فرصت را داد که بتواند خود را در این دنیای پیچیده بیابد و احساسات خود را بروز دهد. برای این کار او نیاز به انگیزه هایی دارد که در دنیای درونی و بیرونی بتواند نظمی را ایجاد نماید

کلیدواژه ها:

قصه گویی ، انگیزه ، کودکان ، رسانه ها