اثر دوده نانومتری بر خواص تریبولوژیکی آمیزه هیبریدی رویه تایر دارای سیلیکای اصلاح شده

فرضیه: استفاده از نانوذرات دوده به عنوان پرکننده دوم در سامانه پرکننده های هیبریدی، با بهبود پراکنش ذرات سیلیکا اصلاح شده به عنوان پرکننده اول، موجب بهبود در برخی خواص تریبولوژیکی، شامل مقاومت در برابر سایش و ضریب اصطکاک آمیزه لاستیکی رویه تایر می شود. این بهبود در پراکنش ذرات پرکننده اول به دلیل ممانعت ذرات پرکننده دوم از بازکلوخگی پرکننده اول است.روش ها: در این پژوهش از پرکننده های هیبریدی تقویت کننده، سیلیکای اصلاح شده به عنوان پرکننده اول با مقدار ثابت و دوده با ذرات نانومتری به عنوان پرکننده دوم با مقادیر متغیر برای تهیه آمیزه رویه تایر سواری استفاده شد و مقدار دوده نانومتری براساس تجربه پیشین کمتر از آستانه تداخل نگه داشته شد. آزمون های ولکانش، میکروسکوپی الکترونی پویشی و آزمون های دینامیکی-مکانیکی در روبش زمان، کرنش و دما برای تعیین مقدار بهینه دوده نانومتری به کار گرفته شدند. خواص تریبولوژیکی شامل ضریب اصطکاک و مقاومت سایشی برای ترکیبات دارای پرکننده های هیبریدی اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج نشان داد، پراکنش سیلیکای اصلاح شده با افزوده شدن مقدار بهینه ۷۵/۰ قسمت وزنی نانوذرات دوده در یک سامانه هیبریدی با بهبود همراه بوده و کاهش رفتار گران روکشسان غیرخطی یا پدیده پین در آمیزه دارای مقدار بهینه از پرکننده دوم نیز وجود هم افزایی شکل شناسی را تایید می کند. همچنین آزمون اندازه گیری مدول ذخیره با روبش زمان، کاهش بازکلوخگی سیلیکای اصلاح شده پس از اختلاط در مجاورت نانوذرات دوده را نشان داد. آزمون های تریبولوژیکی شامل ضریب اصطکاک و مقاومت سایشی آمیزه لاستیکی ولکانیده نیز بهبود در نمونه با مقدار بهینه نانوذرات دوده را نشان دادند. مقایسه نتایج این آزمون ها با نمونه مرجع، حدود %۳۰ بهبود مقاومت سایشی و حدود %۱۰ بهبود اصطکاک در سطح بتن خیس را در نمونه بهینه مشخص کرد.

کلیدواژه ها:

آمیزه رویه تایر سواری ، پرکننده های هیبریدی ، دوده نانومتری ، سیلیکای اصلاح شده ، خواص تریبولوژیکی