تحلیل اثر بازاریابی دیجیتال بر عملکرد بازاریابی با نقش میانجی قابلیت بیان برند (مطالعه موردی: شرکت های فعال در پارک علم و فناوری پردیس)

هدف اصلی تحقیق، تحلیل اثر بازاریابی دیجیتال بر عملکرد بازاریابی با نقش میانجی قابلیت بیان برند (مطالعه موردی: شرکت های فعال در پارک علم و فناوری پردیس) است. روش تحقیق از نظر هدف کاربردی، از نظر روش گردآوری میدانی و از نظر روش اجرا توصیفی و از نوع پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش شامل کارشناسان (بازاریابی و فناوری اطلاعات) شرکت های فعال در پارک علم و فناوری پردیس است که بالغ بر ۵۰۰ نفر می باشند. حجم نمونه توسط فرمول کوکران ۲۱۷ نفر محاسبه شد که از روش نمونه گیری غیر احتمالی در درسترس انتخاب شدند. به منظور آزمون فرضیه ها از پرسشنامه های بازاریابی دیجیتال دپالسمکر و همکاران (۲۰۱۸)، قابلیت بیان برند مونیر و همکاران (۲۰۲۳) و عملکرد بازاریابی هاسیب و همکاران (۲۰۱۹) استفاده شد. به منظور سنجش روایی پرسشنامه از روایی محتوایی و سازه استفاده شد، روایی محتوایی توسط اساتید و چند خبره تایید شد و به منظور بررسی روایی سازه از تحلیل عاملی تاییدی استفاده شد. به منظور سنجش پایایی از شاخص آلفای کرونباخ استفاده شد که ضریب آلفای کرونباخ بیش از ۷/۰ بود که نشان دهنده پایایی پرسشنامه است. فرضیه ها با استفاده از معادلات ساختاری مورد آزمون قرار گرفتند و نتایج مشخص می کند که بازاریابی دیجیتال بر عملکرد بازاریابی با تاکید بر نقش میانجی قابلیت بیان برند تاثیر معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

بازاریابی دیجیتال ، قابلیت بیان برند ، عملکرد بازاریابی ، شرکت های فعال در پارک علم و فناوری پردیس.