تربیت کودکان از نگاه دینی

مقوله تربیت از ابتدایی ترین و اساسی ترین نیازهای زندگی بشر است و بدون شک مهمترین عامل شکل دهنده شخصیت،اندیشه، باور و اخلاق و رفتار آدمی به شمار می آید. انسان تنها در پرتو تربیت صحیح است که به عنوان موجودی هدفمندمیتواند به آرمانهای خود دست یابد و به سعادت مطلوب خویش برسد. تربیت به معنای واقعی تنها می تواند در اختیار پدران ومادران باشد؛ زیرا آنها هستند که اولین بار دفتر ناگشوده فکر و ذهن کودک را باز میکنند و نخستین خطوط را در آن ترسیممی نمایند. رفتار آنها هر چه باشد سرمشقی برای کودک است. او والدین را خواسته یا ناخواسته الگوی بی بدیل زندگی میداند وهمواره می کوشد رفتار خود را با افعال آنها انطباق دهد. پدر و مادری که به تربیت فرزند خود علاقه مندند باید بکوشند ابتداخود فضایل اخلاقی را کسب کنند تا پرورش کودک در محیط خانه به نحوی نیکو صورت پذیرد. روند دین مداری در سالهایکودکی از سرعت بیشتر برخوردار است. در این مسیر، اسلام به عنوان کاملترین دین الهی مانند چراغ هدایتی است که انسان رابه سوی سر منزل مقصود رهنمون می سازد؛ بنابراین می توان از آموزه های آن در قالب منبعی ارزشمند و کارآمد برایاستخراج و تبیین مفاهیم و روشهای تربیتی استفاده کرد. هدف این مقاله بررسی موضوع تربیت کودکان از نگاه دینی است ، دراین مقاله سعی شده عوامل موثر بر تربیت دینی کودک ائم از احساس مسئولیت والدین نسبت به تربیت دینی فرزند ، تکبعدی نبودن ، توجه به تفاوت های فردی ، عدم سخت گیری و ... اشاره شود.

کلیدواژه ها:

تربیت ، اسلام ، آموزش ، خانواده