بایستگی های کاربرد مطالعات میان رشته ای در تحلیل نثر های ادب فارسی

امروزه دانش های بشری، از یک سو بسیار پهناور شده و مرزهای گسترده ای یافته است و از سوی دیگر، گاه مرز دانش ها به هم پیوند یافته و در فضای دانشگاه و شکل گیری رشته های علمی دانشگاهی از نیمه دوم سده ۲۰ میلادی به بعد، گاه، بین رشته های دانشگاهی پیوندهایی یافته است. پیدایش رشته های جدید دانشگاهی مانند بیوشیمی، مکاترونیک و مهندسی پزشکی در این چارچوب جای می گیرد. در حوزه علوم انسانی، امروزه بین روان-شناسی، جامعه شناسی و انسان شناسی پیوندهای رشته ای و علمی شکل گرفته است. این گونه ارتباط های میان رشته ای در پیوند بین ادبیات و هنرهای گوناگون مانند ادبیات و سینما، ادبیات و تئاتر، ادبیات و نگارگری، ادبیات و خوشنویسی، ادبیات و معماری و پیوند بین ادبیات و دانش های گوناگون مانند ادبیات و روان شناسی، ادبیات و جامعه شناسی، ادبیات و فلسفه، بسیار گسترده شده است. نثر فارسی، به عنوان یکی از گونه های بارز ادبی، آکنده از مفاهیم و عناصر غنی و پرباری است که از دریچه مطالعات میان رشته ای درخور بررسی است. این گونه مطالعات، نثر پژوهی را غنی و پربار می کند. از این رو، مطالعات میان رشته ای در نقد و تحلیل نثرهای ادبی، به امری اجتناب ناپذیر تبدیل شده و کاربرد آن، از بایستگی های پژوهش های ادبی به شمار می رود. کاربرد مطالعات میان رشته ای افزون بر غنای این گونه مطالعات، دایره نثر پژوهی را گسترده و فربه تر می کند و بی گمان، رشته دانشگاهی زبان و ادبیات فارسی را غنا می بخشد.

کلیدواژه ها:

نثر فارسی ، مطالعات میان رشته ای ، رشته دانشگاهی.