تحلیل جامعه شناختی داستان «ذکر بردار کردن امیر حسنک وزیر» تاریخ بیهقی با کاربست جلوه «سرمایه فرهنگی» نظریه پیر بوردیو

پیربوردیو نظریه پرداز و جامعه شناس معروف فرانسوی است که با کاربست تئوری زبان شناسی و روی آوردن به طرح واره میدان، سرمایه، سرمایه نمادین و نیز مفاهیم کنشی؛ تحولی شگرف در بستر مقوله سرمایه های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی جامعه انسانی خلق کرده است. وی با رویکرد منحصر به فرد نظریه خود، پژوهشگران را به سوی درک فضای واقعی حاکم بر جامعه سوق می دهد. نظریه پیربوردیو حاوی مولفه هایی است که با کنشگران نمادین فرودست و فرادست بستر داستان های ادبی همگراست و با روایت های واقع گرایانه، فراواقع گرایانه و نیز حقیقت گرایانه هم پوشانی دارد و دراین رابطه می توان با هم پیوندی نظریه وی با پدیده های ماهیت آفرین سرمایه ساز؛ فعالیت های پویا و کنش زایی های این گونه متون را در آفرینش تولید و بازتولید نمادین فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی تحلیل کرد. با این نگاه، در پژوهش حاضر سعی شده است با بهره مندی از شیوه توصیفی- تحلیلی و مطالعات کتابخانه ای، داستان واقع گرایانه پر فراز و فرود «ذکر بر دارکردن امیرحسنک وزیر» تاریخ بیهقی را، با توجه به رویدادها و غنای درون ساختاری و برون ساختاری آن بر مبنای مفاهیم کلیدی نظریه پیربوردیو، به ویژه سرمایه فرهنگی تحلیل، تا یافته های ساختارمند و روش مند نوین حاصل از گفتمان ها و ایده های کنشگران آن، براساس نظریه مذکور برای پژوهشگران نوگرا و مخاطبان نوپسند به نمایش گذاشته شود.

کلیدواژه ها:

تاریخ بیهقی ، داستان حسنک وزیر ، تحلیل جامعه شناختی ، نظریه سرمایه پیربوردیو.