بررسی سیستم های انرژی تجدیدپذیر و نقش آن ها در کاهش آلودگی های زیست محیطی: چالش ها و فرصت ها

سیستم های انرژی تجدیدپذیر به عنوان یکی از راهکارهای کلیدی برای مقابله با بحران انرژی و کاهش آلودگی های زیست محیطی، اهمیت زیادی پیدا کرده اند. منابع انرژی مانند خورشید، باد، زیست توده و انرژی زمین گرمایی با کاهش انتشار گازهای گلخانه ای، حفاظت از منابع طبیعی و کاهش وابستگی به سوخت های فسیلی، به بهبود کیفیت محیط زیست کمک می کنند (رضایی، ۱۳۹۹؛ کریمی، ۱۴۰۰). با این حال، توسعه این فناوری ها با چالش هایی نظیر هزینه های اولیه بالا، عدم پایداری تولید در برخی منابع مانند انرژی خورشیدی و بادی، و نیاز به زیرساخت های پیشرفته مواجه است (جعفری و احمدی، ۱۳۹۸). از سوی دیگر، فرصت هایی مانند پیشرفت فناوری های ذخیره سازی انرژی، سیاست های حمایتی دولت ها و افزایش آگاهی عمومی نسبت به مزایای انرژی های تجدیدپذیر، بستر مناسبی برای توسعه این سیستم ها فراهم کرده است (کاظمی، ۱۳۹۷؛ شریفی و همکاران، ۱۳۹۶). به عنوان مثال، استفاده از فناوری های پیشرفته ذخیره سازی انرژی در باتری ها و سیستم های مدیریت هوشمند انرژی، امکان بهره وری بیشتر از این منابع را فراهم ساخته است (علوی، ۱۳۹۵). بر اساس تحقیقات اخیر، کشورهایی که به استفاده گسترده از انرژی های تجدیدپذیر روی آورده اند، کاهش چشمگیری در انتشار دی اکسیدکربن و آلودگی های ناشی از مصرف سوخت های فسیلی داشته اند (حسینی، ۱۴۰۰).

کلیدواژه ها:

محیط زیست ، الودگی ، سیستم انرژی ، مصرف سوخت ، مزایا