اثر سطوح بیوچار کود گاوی بر میزان رس قابل پراکنش خودبه خودی و مکانیکی در دو خاک آهکی با بافت متفاوت در زمان های مختلف پس از کاربرد
محل انتشار: مجله تحقیقات آب و خاک ایران، دوره: 55، شماره: 8
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 14
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJSWR-55-8_001
تاریخ نمایه سازی: 30 آبان 1403
چکیده مقاله:
با توجه به اینکه بیوچار به عنوان اصلاح کننده بسیار مورد توجه قرار گرفته است، نیاز است اثرات زیست محیطی آن و اثرات آن بر ویژگی-های خاک از جمله پراکنش رس مورد بررسی قرار گیرد. پراکندگی رس در مناطق خشک و نیمه خشک علاوه بر از بین بردن منابع خاک سبب آلودگی های زیست محیطی و افزایش فرسایش خاک می شود. به همین دلیل نیاز است با راهکارهای موجود بر این مشکل غلبه نمود. این پژوهش با هدف بررسی اثر سطوح مختلف (۰، ۵/۱ و ۳ درصد وزنی) بیوچار کود گاوی بر میزان رس قابل پراکنش خودبه خودی و مکانیکی و میانگین وزنی قطر خاکدانه ها در دو خاک آهکی با بافت مختلف (لوم رسی و لوم شنی) در زمان های ۴۰، ۸۰ و ۱۲۰ روز پس از کاربرد انجام شد. نتایج نشان داد سطح ۳ درصد بیوچار، رس قابل پراکنش خودبه خودی را به میزان ۲/۴ درصد و همچنین سطوح ۵/۱ و ۳ درصد این اصلاح کننده رس قابل پراکنش مکانیکی را در مقایسه با شاهد به ترتیب ۳/۴ و ۸/۳۰ درصد افزایش دادند. با گذشت زمان نیز میزان رس قابل پراکنش مکانیکی و خودبه خودی افزایش یافت. درحالی که اثر بافت خاک بر رس قابل پراکنش خود به خودی معنی دار نبود اما در بافت لوم رسی میزان رس قابل پراکنش مکانیکی ۲/۶۱ درصد بیشتر از بافت لوم شنی بود. نتایج همچنین نشان داد کاربرد سطوح ۵/۱ و ۳ درصد بیوچار، میانگین وزنی قطر خاکدانه ها در بافت لوم شنی را به ترتیب به میزان ۲/۲۴ و ۶/۲۰ درصد و در بافت لوم رسی به ترتیب ۵/۱۶ و ۶/۱۳ درصد کاهش داده و کاهش میانگین وزنی قطر و پایداری خاکدانه ها سبب افزایش رس قابل پراکنش شده است. نتایج این پژوهش می تواند اطلاعات لازم در ارتباط با اثر بیوچار بر میزان پراکنش رس برای توصیه در راستای استفاده از بیوچار به عنوان اصلاح کننده را فراهم آورد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
شکیبا صادقی عسکری
بخش علوم و مهندسی خاک،دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز،شیراز،ایران
سید علی اکبر موسوی
بخش علوم و مهندسی خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز، ایران
مهدی زارعی*
بخش علوم و مهندسی خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :