تحلیل معنایی واژه مراوده در قرآن کریم
محل انتشار: پانزدهمین کنفرانس ملی پژوهش های نوین در تعلیم و تربیت، روانشناسی، فقه و حقوق و علوم اجتماعی
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 103
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ABUCONPA15_113
تاریخ نمایه سازی: 30 آبان 1403
چکیده مقاله:
نزدیک به ده قرن از اولین ترجمه قرآن به زبان فارسی می گذرد و همچنان به دلیل نیاز روزافزون به ترجمه, هر از گاهی شاهد ترجمه های جدید قرآن هستیم. با این حال, برخی واژگان نیاز به ترجمه و پژوهش دارند. یکی از این واژگان مراوده است. فعل مراوده ۸ بار در قرآن (ر.ک: یوسف/ ۲۳, ۲۶, ۳۰, ۳۲, ۵۱ (۲ بار) و ۶۱ ؛ قمر/ ۳۷) و ۳ بار در احادیث آمده است. این استعمال, مختص قرآن بوده و از ابتکارات قرآنی است. در کتاب های تفسیر و به تبع آن در ترجمه های صورت گرفته, از این فعل به عنوان «نزدیکی کردن» و «رابطه جنسی» تعبیر شده است. ولی آیه ۶۱ سوره یوسف و احادیث ذکرشده این معنا را نقض می کنند. ماده «رود» بر تکرار فعل, لطافت و نیرنگ دلالت می کند. استعمال این ماده در باب مفاعله به معنای مشارکت در فعل است. در ترکیب «راود+ه+ عن» با کلمه بعد, دو عامل بر سر کلمه بعد از حرف «عن» نزاع دارند و تعدیه فعل به وسیله این حرف, متضمن معنای مخادعه و مراوغه است و بر خلاف استعمال این فعل با حرف جر «علی», استعمال سلبی دارد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
حجت رنجی
دانش آموخته دکتری زبان و ادبیات عربی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)