مقایسه اجرای ارزشیابی کیفی-توصیفی در ایران و ژاپن

ارزشیابی یکی از ارکان مهم آموزش و پرورش و بخش جدایی ناپذیر آن است و ارزشیابی توصیفی طرحی برای ارزشیابی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی است که یکی از ویژگی های آن اعلام نتایج ارزشیابی به صورت توصیفی است. بر اساس این طرح معلم با به کارگیری روش ها و ابزارهای متنوع به دنبال اطلاعاتی است که بر اساس آن بتواند درباره بهبود یادگیری دانش آموزان و بهینه سازی روش های تدریس خود تصمیم گیری کرده و اقدامات ضروری به اجرا درآورد. بررسی حاضر با هدف مقایسه-ی اجرای ارزشیابی کیفی-توصیفی مقطع ابتدایی کشورهای ایران و ژاپن انجام پذیرفت. بدین لحاظ نظام های آموزش و پرورش کشورهای ایران و ژاپن از بین نظام های آموزشی جهان به روش هدفمند انتخاب گردیده و عنصر اجرای ارزشیابی کیفی-توصیفی آنان مورد مطالعه و مقایسه قرار گرفت. جامعه آماری این پژوهش تمام مقالات علمی انجام شده در این حوزه است. براساس یافته های این پژوهش، متاسفانه ارزشیابی توصیفی در ایران بر خلاف ژاپن، به علت شیوه اجرای نامناسب، آموزش ناکافی معلمان و عدم زیرساخت های لازم و نبود نظارت مستمر موفق نبوده است. بنابراین، پیشنهاد می شود با آسیب شناسی وضعیت موجود و با توجه به مفید بودن بالقوه طرح، بر کارایی آن افزوده شود.

کلیدواژه ها:

مقایسه ، ارزشیابی کیفی – توصیفی ، آموزش و پرورش ، ایران ، ژاپن