استفاده ازتوانمندی اولیا در راستای کاهش رفتارهای پرخطر در دانش آموزان متوسطه اول

روابط خانه و مدرسه ازضروریات اولیه تربیت فرزندان است. در سند تحول بنیادین فصل چهارم قانون اهداف و وظایف وزارت آموزش و پرورش ذیل عنوان وظایف آموزش و پرورش ماده دهم بند بیست وشش به نقش خانواده این طوراشاره شده است" ارتباط مستمر با اولیاءدانش آموزان و استمداد از آنها در تعلیم و تربیت باتوجه به نقش عظیم خانواده در این امر خطیر". بنابراین به منظور تعمیم و توسعه آموزش و پرورش در کشور زمینه های جلب مشارکت اولیا در امر آموزش و پرورش از هر طریق ممکن باید فراهم آید. هدف از اجرای این تجربه، استفاده از توانمندی و مشارکت والدین در کاهش و جلوگیری از رفتارهای پرخطر است. این پژوهش از نظر هدف،کاربردی و از نظر روش اجرا، کیفی (اقدام پژوهی) و توصیفی و در زمره تجارب تربیتی است که در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲بر روی ۳۰ نفر از دانش آموزان پایه هشتم متوسطه اول در دبیرستان شاهد هدی شهرستان بهبهان انجام شده است. در این راستا پژوهشگر با استفاده از پرسش نامه و تشکیل بانک اطلاعاتی به توانمندی اولیا دانش آموزان پی برده و از این توانمندی ها علاوه بر مشارکت اولیا، در جهت بالا بردن علم، آگاهی و کسب مهارت دانش آموزان در زمینه ی آسیب های رفتار پرخطراستفاده کند. نتایج حاکی از آن است مدرسه به دلیل کارکردهای آموزشی و تربیتی، نقش مهمی را در زمینه ارتقای توانمندی و مراقبت از دانش آموزان در برابر رفتارهای پرخطر بر عهده دارد و می توان با پیوند اولیا با مدرسه و ارتقای سطح مهارت های مورد نیاز و توانمند سازی دانش آموزان از بروز آسیب های اجتماعی پیشگیری کرد.

کلیدواژه ها:

رفتارهای پرخطر ، مشارکت والدین ، دانش آموزان ، اقدام پژوهی