بررسی وضعیت فلزات سمی خاک و ماهی ها در سواحل خلیج فارس از منظر زیستی و حقوقی (مطالعه موردی: بوشهر)

این مطالعه به بررسی وضعیت فلزات سمی در خاک و ماهی های سواحل خلیج فارس، با تمرکز بر منطقه بوشهر می پردازد. هدف اصلی این پژوهش شناسایی و ارزیابی غلظت فلزات سنگین مانند سرب، کادمیوم، جیوه و آرسنیک در نمونه های خاک و ماهی های صیدشده از این منطقه است. با استفاده از روش های استاندارد نمونه برداری و آنالیز شیمیایی، داده های لازم جمع آوری و تحلیل شدند. با توجه به مقادیر به دست آمده از پنج ایستگاه در خاک های سواحل خلیج فارس غلظت فلزات سنگین، فلزات منگنز، روی، کروم و نیکل بیش از سایر فلزات به چشم می خورد. همچنین با بررسی میانگین نرخ فلزات سنگین در ماهی های سه ایستگاه خلیج فارس، غلظت فلزات آلومینیوم، روی، سرب، نیکل و مس بیش ترین مقادیر را به خود اختصاص داده اند. نتایج نشان دهنده وجود غلظت های بالای برخی فلزات سمی در خاک و ماهی ها بود که می تواند ناشی از فعالیت های صنعتی، کشاورزی و آلودگی های نفتی باشد. این یافته ها نگرانی هایی را در مورد سلامت اکوسیستم و ایمنی غذایی در منطقه بوشهر به وجود می آورد و ضرورت اقدامات مدیریتی و نظارتی برای کاهش آلودگی و حفاظت از منابع طبیعی را تاکید می کند. به طور کلی، فلزات سنگین در سطح بسیار کم برای بدن سمی هستند. آلومینیوم، سرب و کادمیوم و نیکل دارای درجه سمیت بالاتری هستند، لذا، افزایش این فلزات در بافت ماهیان به بیش تر از حد مجاز با مخاطرات زیادی همراه است. مکانیسم اصلی سمیت فلزات سنگین شامل تولید رادیکال های آزاد برای ایجاد استرس اکسیداتیو، آسیب به مولکول های بیولوژیکی مانند آنزیم ها، پروتئین ها، لیپیدها، اسیدهای نوکلئیک و آسیب DNA می باشد.

کلیدواژه ها:

آلودگی ، خاک ، ماهی ، خلیج فارس ، بوشهر