اثر اندازه و تراکم بچه ماهیان کپور(Cyprinus carpio) رهاسازی شده در بازسازی ذخایر دریای خزر

کیفیت بچه ماهیان پرورشی و کیفیت رهاسازی آنها در میزان بازسازی ذخایر آبزیان نقش دارد. در این مطالعه اثر اندازه و تعداد بچه ماهیان کپور در زمان رهاسازی بر روی تولید، بیومس و سود حاصل از فعالیت صیادی ماهی کپور در دریای خزر بررسی شد. داده های مورد نیاز برای این مطالعه شامل تعداد بچه ماهیان رهاسازی شده، اندازه بچه ماهیان در زمان رهاسازی، میزان صید سالانه کپور در جنوب شرقی دریای خزر طی سالهای ۷۸ تا ۹۶ و پارامترهای جمعیت برآورد شده از داده های صید ماهی کپور در سالهای ۹۸ و ۹۹ از طریق مرور منابع بدست آمد.  نتایج نشان داد در جمعیتی که بازسازی ذخایر صورت نگرفت میزان سود حاصل از صید و بیوماس کاهش یافت. درحالی که، رهاسازی بچه ماهیان پرورشی به طول ۷ سانتی متر (که طولی معادل ۱۰ درصد طول بینهایت ماهی کپور دارند) نشان داد سود صید و بیوماس نسبی با افزایش تلاش صیادی کاهش یافت که بیانگر صید بیرویه ماهی کپور است. بنابراین، رهاسازی بچه ماهیان یک گرمی، که طول بچه ماهیان پرورشی در زمان رهاسازی کمتر از ۱۰% طول بینهایت آن است، ممکن است بیومس و تولید ماهی کپور را افزایش ندهد. در مقابل، این فرایند تنها هزینه بازسازی ذخایر را بالا برد. همچنین، وقتی طول بچه ماهیان رهاسازی شده به  %۱۰ طول بینهایت افزایش یافت حداکثر سود حاصل از صید ذخایر بازسازی شده برای صیادان در %۳۰ واحد تلاش صیادی بدست آمد.

کلیدواژه ها:

رهاسازی بچه ماهیان پرورشی ، بازسازی ذخایر ، Cyprinus carpio ، دریای خزر