واکاوی زمان ولوج روح در جنین با تاکید بر آیات قرآن کریم

چکیدهاز منظر فقه امامیه، حکم تکلیفی سقط جنین، در دو فرض قبل و بعد از ولوج روح، حرمت بوده و مجازات ساقط کننده جنین، بر طبق قوانین اسلامی، پرداخت دیه است. بروز عناوین ثانویه در مواردی خاص، استثنایی بر حکم حرمت قبل از ولوج روح بوده و فقها در صورت بروز این عناوین، قائل به جواز سقط می باشند؛ لذا تشخیص زمان ولوج روح به عنوان مرز تعیین کننده حرمت و جواز، از اهمیت وافری برخوردار است. مقاله حاضر، با روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از داده های کتابخانه ای، اعم از حقیقی و سایبری، مفهوم حق حیات را با توجه به آیات قرآن مورد مداقه قرار داده و آنگاه با استفاده از احادیث تفسیری مرتبط با آیات قرآن کریم و تحلیل واژه جنین در آنها، زمان ولوج روح را بررسی کرده است. بررسی های صورت گرفته بیانگر آن است که بر اساس آیات قرآن کریم، نفخ روح به عنوان مرحله ای از سیر تکوینی انسان، پیوندی مبارک میان روح و جسم وی برقرار می کند که می توان گفت همین اشاره آیات، گویای آن است که باید میان روح حیوانی و روح انسانی، تفکیک قائل شد و برای درک ولوج روح انسانی با مراجعه به عرف، معنای عرفی حیات و زنده شدن جنین را برداشت کرد؛ لذا نباید در صورت شک و عدم حصول اطمینان به تحقق پدیده ولوج روح، بر مبنای قاعده احتیاط در دم، در موارد مشکوک، حکم به عدم جواز سقط داد.

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: دیه ، خلقت انسان ، مرگ مغزی ، نفخ روح ، ولوج روح