ایجاد حافظه شکلی در پلیمرهای زیستی به کمک آلیاژسازی با استفاده از نانوذرات

نانوکامپوزیت های پلیمرهای زیستی همراه با نانوذرات اکسید رویبه عنوان یکی از پرکاربردترین نانوکامپوزیت ها برای ساختحسگرهای زیستی، فیلامنت های چاپگرهای سه بعدی و پیچ هایاستخوانی شناخته شده اند. این نانوکامپوزیت ها به دلیل خواصضدباکتریایی، ضدقارچی، رفتار مغناطیسی و فرومغناطیسی دردمای اتاق، بلورینگی، هدایت حرارتی بالا و خواص مکانیکی وحرارتی مناسب موردتوجه قرار گرفته اند. در این مطالعه، به برسیاثر نانوذرات اکسید روی و تریس (۲-اتیل هگزیل) تریملیتاتبه عنوان نرم کننده را بر روی پلیمر زیست تخریب پذیر پلی لاکتیکاسید مورد برسی قرار می گیرد.برای تولید و بررسی خواص نانوکامپوزیت های نانوذرات اکسید رویهمراه با ماتریس پلی لاکتیک اسید و نرم کننده تریس (۲-اتیلهگزیل) تریملیتات از مخلوط کن داخلی استفاده شد. آزمایش هایاستحکام کششی و حافظه شکلی برای برسی خواص مکانیکی وبررسی هوشمندی این نانوکامپوزیت انجام شد.نتایج مطالعه نشان میدهد که مخلوطکردن یک درصد وزنینانوذرات اکسید روی در ماتریس پلی لاکتیک اسید نرم شده منجربه تشکیل نانوکامپوزیتی با خواص مطلوبی از قبیل خواص مکانیکیمانند انعطاف پذیری و خاصیت شکل پذیری بهتر، حرارتی مانندکاهش دمای انتقال شیشه ای و افزایش بلورینگی و حافظه شکلیبا نرخ برگشت پذیری بیش از ۹۲ درصد، را نسبت به پلی لاکتیکاسید نرم شده ایجاد می کند.

کلیدواژه ها:

حافظه شکلی ، پلی لاکتیک اسید ، پلیمرهای زیست تخریب پذیر ، اکسید روی ، نانوذرات ، آنتی باکتریال