مدیریت نوآوری های مدیرانه در دوران پساکرونا مبتنی بر ارتقای کیفیات سلامت جامعه

ریسک ابتلا و همه گیری بیماری کوئید-۱۹ در محلات حاشیه ای بسیار زیاد است. در این پژوهش ضمن نگاهی جامع به ادبیات موضوعی در حوزه وضعیت همه گیری و راه های مقابله با آن، تاثیر اجتماعات محلی در بهبود وضعیت در دوران پسا کرونا مورد ارزیابی قرار گرفت بر این اساس شاخصهای متعددی همچون سن، دسترسی به زیرساخت شهری، فرهنگ، اقلیم، حمایت دولت و .. شناسایی شد که در این دوران میتوان تاثیرگذار باشد. ضمن انتخاب محله حاشیه نشین نایسر در سنندج به عنوان نمونه موردی، ۶۰ عدد پرسشنامه منطبق بر شاخص های فوق تکمیل و توزیع گردید. نتایج نشان میدهد عامل فرهنگ و نوآوری های اجتماعی در مقابله با کرونا بیشترین نقش را را در کاهش آسیب پذیری جامعه ایفا می کند

کلیدواژه ها:

مدیریت ، پساکرونا ، نوآوری اجتماعی ، همه گیری ، زمینه گرایی ، سنندج