تاثیر بازتوانی قلبی بر ارتقاء عملکرد روانی بیماران تحت عمل جراحی پیوند عروق کرونر

مقدمه: عمل جراحی پیوند عروق کرونری یکی از روش های درمانی موفق در بیماران با بیماری عروق کرونری پیشرفته می باشد که باعث افزایش کیفیت زندگی بیماران می گردد. این جراحی در اغلب بیماران همراه با عوارض روانی می باشد. بنابراین این بیماران نیازمند حمایت های روانی و توان بخشی لازم قبل و پس از جراحی می باشند. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر توانبخشی قلبی بر ارتقاء عملکرد روانی در بیماران تحت عمل جراحی پیوند عروق کرونر انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه کار آزمایی بالینی ۶۰ بیمار با پیوند عروق کرونر قلب به طور تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل تخصیص یافتند. در گروه مداخله علاوه بر مراقبت های معمول بعد از عمل جراحی، بازتوانی قلب متناسب با شرایط قلبی عروقی بیمار در جلسات ۶۰ دقیقه ای سه بار در هفته به مدت یک ماه انجام شد. گروه کنترل تنها مراقبت های معمول دریافت کردند. اطلاعات دموگرافیک و بالینی و میانگین نمره عملکرد روانی با مقیاس آزمون SCL-۹۰ قبل از مداخله و یک ماه بعد بین دو گروه تکمیل و مقایسه شد. یافته ها: هر دو گروه مطالعه ازنظر متغیرهای دموگرافیک، عوامل خطر، زمان جراحی، مدت زمان بستری و نوع عمل جراحی اختلاف آماری معنی داری نداشتند (۰۵/۰ عملکرد روانی با استفاده از پرسشنامه SCL-۹۰ نشان داد که هر دو گروه قبل از مداخله از نظر خرده مقیاس ها تفاوت آماری معنی داری نداشتند (۰۵/۰ P).نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد که بازتوانی قلبی پس از جراحی، بر ارتقاء عملکرد روانی بیماران با جراحی قلب باز تاثیر مثبتی دارد.

کلیدواژه ها:

جراحی عروق کرونری ، عملکرد روانی ، بازتوانی