کاربرد پس از برداشت ال-فنیل آلانین بر ماندگاری و ویژگی های فیزیکوشیمیایی توت فرنگی رقم ̓سابرینا̒ در طی نگهداری در سردخانه

توت فرنگی یکی از میوه هایی است که به دلیل رنگ، شکل، عطر و طعم آن معروف و به دلیل محتوای بالای ترکیبات فعال زیستی مانند ویتامین C، ویتامین E، بتا کاروتن و آنتوسیانین ها، یکی از مهم ترین میوه ها از نظر اقتصادی در سراسر جهان می باشد اما این میوه در برابر بیماری ها و پوسیدگی بسیار آسیب پذیر است. یکی از چالش های مهم جهانی ضایعات مواد غذایی است. از ترکیبات شیمیایی نظیر اسیدهای آمینه می توان جهت افزایش ماندگاری پس از برداشت به عنوان یک تیمار مناسب استفاده کرد. در این پژوهش اثر تیمار پس از برداشت ال_فنیل آلانین در غلظت های (صفر، ۴ و ۸ میلی مولار) و زمان انبارمانی (۵، ۱۰ و ۱۵ روز) بر خصوصیات فیزیکوشیمیایی میوه توت فرنگی رقم ̓سابرینا̒ طی مدت انبارمانی به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج حاصله، بیشترین مقدار شاخص رنگ b* در تیمار ۴ میلی مولار، مواد جامد محلول (تیمار ۸ میلی مولار)، شاخص طعم (تیمار ۴ میلی مولار)، ظرفیت آنتی اکسیدانی (تیمار ۴ میلی مولار) و محتوی فنل کل (تیمار ۸ میلی مولار) بود. همچنین کمترین درصد کاهش وزن و کاهش سفتی در تیمار ۴ میلی مولار مشاهده شد. بطور کلی نتایج بدست آمده نشان داد که می توان از تیمار ۴ میلی مولار ال-فنیل آلانین به عنوان مناسب ترین غلظت برای افزایش ماندگاری پس از برداشت توت فرنگی رقم ̓سابرینا̒ استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

اسیدآمینه ، اسیدیته قابل تیتراسیون ، سفتی بافت میوه ، فنل کل