بررسی ارتباط میان عوامل موثر بر فرهنگ ایمنی با عملکرد ایمنی افراد شاغل در پروژه های عمرانی با استفاده از روش دیمتل فازی

کارگاه های عمرانی از نظر به وقوع پیوستن حوادث شغلی از جمله مراکز پرخطر در ایران محسوب می شوند. قدم نخست جهت کنترل حوادث شغلی در این حوزه، بالا بردن سطح فرهنگ ایمنی در میان افراد مشغول به کار در این کارگاه هاست. مشخص کردن عوامل موثر بر فرهنگ ایمنی و پیدا کردن رابطه ی آن با عملکرد ایمنی افراد شاغل در پروژه های عمرانی می تواند تا حدود زیادی در زمینه ی تحقق این هدف راهگشا باشد. در این پژوهش از روش دیمتل فازی به منظور بررسی ارتباط میان عوامل موثر بر فرهنگ ایمنی با عملکرد ایمنی افراد شاغل در پروژه های عمرانی استفاده شده است. پژوهش پیش رو به شیوه خبر ه محوره صورت گرفته است. در این راستا ۸۴ نفر از خبرگانی که سابقه ی کاری مرتبط با ایمنی داشتند و با فرهنگ ایمنی آشنا بودند، به طریق هدفمند انتخاب شدند. در مرحله بعد، تعداد ۸ معیار استخراج و به وسیله پرسشنامه مورد تایید خبرگان منتخب این صنعت قرار گرفت. در نهایت با استفاده از روش دیمتل فازی ارتباط میان معیارها و تاثیرگذاری و تاثیرپذیری هر کدام بررسی گردید. نتایج به دست آمده از پژوهش نشان داد که در بین معیارهای بررسی شده، نگرش به ایمنی بیشترین ارتباط را با عوامل دیگر دارد. همچنین به ترتیب نگرش به ایمنی، سیاست مدیریت، دانش و مهارت و تجهیزات، از بیشترین تاثیرگذاری و ارتباطات، شخصیت، آموزش ایمنی و نظارت مستمر، از بیشترین تاثیرپذیری برخوردار هستند.

کلیدواژه ها:

ایمنی ، فرهنگ ایمنی ، عملکرد ایمنی ، پروژه های عمرانی ، روش دیمتل فازی ، روش دالالا