یادگیری معکوس و توسعه مهارت های خودتنظیمی در دانش آموزان

یادگیری معکوس به عنوان یک رویکرد نوین آموزشی، به دانش آموزان این امکان را می دهد که محتوای آموزشی را خارج از کلاس و به صورت مستقل مطالعه کنند و زمان کلاس را به فعالیت های تعاملی و کاربردی اختصاص دهند. این مقاله به بررسی تاثیر یادگیری معکوس بر توسعه مهارت های خودتنظیمی در دانش آموزان می پردازد. خودتنظیمی به توانایی فرد در مدیریت یادگیری خود، از جمله برنامه ریزی، نظارت و ارزیابی پیشرفت های خود اشاره دارد.تحقیقات نشان می دهد که یادگیری معکوس می تواند به تقویت مهارت های خودتنظیمی دانش آموزان کمک کند. از طریق این رویکرد، دانش آموزان با مسئولیت پذیری بیشتری به یادگیری می پردازند و مهارت های برنامه ریزی و مدیریت زمان را بهبود می بخشند. این مقاله با استفاده از روش های کیفی و کمی، به تحلیل داده های جمع آوری شده از کلاس های درس و نظرسنجی از دانش آموزان و معلمان پرداخته و نتایج آن نشان می دهد که یادگیری معکوس به طور قابل توجهی به افزایش خودتنظیمی، اعتماد به نفس و انگیزه یادگیری در دانش آموزان منجر می شود. در نهایت، این مقاله به ضرورت ادغام یادگیری معکوس در برنامه های آموزشی و ارائه راهکارهایی برای معلمان جهت بهینه سازی این روش در کلاس های درس تاکید می کند. نتایج این تحقیق می تواند به بهبود کیفیت آموزش و پرورش و توسعه مهارت های خودتنظیمی در دانش آموزان کمک کند.

کلیدواژه ها:

یادگیری معکوس ، توسعه ، مهارت های خودتنظیمی ، دانش آموزان