آسیب شناسی مدیریت زنان در دستگاههای اجرایی بارویکرد پدیدارشناسی

هدف پژوهش حاضر آسیب شناسی مدیریت زنان در دستگاههای اجرایی بود. این تحقیق که پژوهشی کیفی بود با رویکرد پدیدارشناسانه انجام پذیرفت . ابزار جمع آوری داده ، مصاحبه نیمه ساختاریافته بود. جامعه آماری شامل مدیران زن سازمان های دولتی شهرستان تبریز با حداقل ۲ سال سابقه کار بودند و نمونه گیری هدفمند تا رسیدن به اشباع نظری ادامه یافت . نتایج تجزیه وتحلیل داده های حاصل از مصاحبه -ها با روش کولایزی نشان داد آسیب های مدیریتی زنان شامل سه عامل اصلی و ۱۵عامل فرعی می باشدکه عبارتنداز: ۱. آسیب های فردی عبارتنداز: عدم باور به خود، چسبیدن به کف ، نداشتن انگیزه ، اولویت -های خانوادگی . ۲. آسیب های اجتماعی -/فرهنگی / سیاسی عبارتنداز: باورهای اجتماعی و فرهنگی ،قوانین ضدزن ، دید تبعیض آمیز سیاسی به زنان و ۳. آسیب های سازمانی عبارتنداز: سقف شیشه ای، کلیشه های جنسیتی ، عدم حضور زنان در رده های بالای تصمیم گیری، عدم باور مسئولان سازمانی به زنان ، باوربه مردانه بودن مدیریت ، وجود قوانین استخدامی تبعیض آمیز، هزارتوی راه مدیرشدن ، عدم شبکه سازی. همچنین ؛ راهکارهای شناسایی شده در این حوزه عبارتنداز: ۱. توانمندسازی زنان ، ۲. آموزش و فرهنگ سازی و ۳. اصلاح قوانین خانواده و سازمانی . علاوه براین مشخص گردید اولویت بندی آسیب ها عبارت -است از: آسیب های فرهنگ /اجتماعی / سیاسی ، آسیب های سازمانی و نهایتا؛ آسیب های فردی.

کلیدواژه ها:

آسیب شناسی مدیریت زنان ، پدیدارشناسی ، سازمان های دولتی شهرستان تبریز