بررسی اثر محافظتی تمرین هوازی منظم و مصرف بنفوتیامین بر بهبود آسیب اکسیداتیو مغزی ناشی از سروصدای شغلی در موش های سوری نر

سابقه و هدف: قرارگرفتن در معرض سروصدا، منجر به تولید گونه های فعال اکسیژنی(Reactive oxygen species: ROS) یا رادیکال های آزاد در مغز می شود. حتی افزایش اندک در سطوح رادیکال های آزاد سلول های مغز می تواند منجر به اختلال در ساختار سیستم عصبی مرکزی و بروز بیماری های مرتبط با آن از جمله آلزایمر شود. بنابراین هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر محافظتی چهار هفته تمرین هوازی منظم و مصرف بنفوتیامین بر اختلال اکسایش ناشی از نویز در مغز موش ها بود. مواد و روش ها: در مطالعه تجربی حاضر، ۴۰ سر موش سوری نر دو ماهه به صورت تصادفی در پنج گروه قرار گرفتند: گروه کنترل، گروه نویز که روزانه با سر و صدای شغلی (۱۰۰ دسی بل/ ۴ ساعت در روز/ ۵بار در هفته) مواجه بودند، گروه نویز+تمرین، گروه نویز+بنفوتیامین و گروه نویز+تمرین+بنفوتیامین. تمام گروه ها به جز حیوانات گروه کنترل به صورت روزانه در مواجهه با سر و صدا قرار می گرفتند، بلافاصله پس از قطع بلندگو مکمل بنفوتیامین (دوز (mg/kg۲۰۰)/ ۵ بار در هفته) به صورت گاواژ به دو گروه از موش ها خورانده شده و سپس گروه های تمرینی روی تردمیل برنامه تمرین هوازی (۵بار در هفته/نیم ساعت) را طبق پروتکل انجام می دادند. تمام مداخلات برای چهار هفته متوالی انجام شد و ۷۲ ساعت پس از آخرین تمرین ورزشی حیوانات بیهوش و سپس بافت برداری شدند. سطوح بافتی نشانگرهای استرس اکسیداتیو (مالون دی آلدئید، پروتئین کربونیل، گلوتاتیون و ظرفیت آنتی اکسیدانی) با استفاده از روش بیوشیمیایی اندازه گیری شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش حاضر نشان دادند روزانه ۴ ساعت مواجهه با سروصدای شغلی منجر به افزایش معنی دارمیزان ROS، مالون دی آلدئید و پروتئین کربنیل(p<۰/۰۰۱) و درمقابل کاهش معنی دار سطوح گلوتاتیون(p<۰/۰۰۱) و ظرفیت آنتی اکسیدانی(p<۰/۰۱) بافت مغز حیوانات در معرض سروصدا در مقایسه با گروه کنترل شد. روزانه ۳۰ دقیقه دویدن روی تردمیل به مدت چهار هفته اگرچه منجر به مهار معنی دارمیزان ROS در قیاس با گروه نویز شد(p<۰/۰۱) اما تاثیر معنی داری بر سایر نشانگرهای اکسایشی و آنتی اکسیدانی مغز موش هایی که روزانه در معرض نویز قرار می گرفتند، نداشت(۰۵/۰P>). در مقایسه با گروه نویز، گاواژ روزانه مکمل بنفوتیامین منجر به کاهش سطوح ROS، مالون دی آلدئید و افزایش گلوتاتیون در بافت مغز موش های مواجه با نویز روزانه شد(۰۵/۰>P)، اما مصرف بنفوتیامین بر مقادیر پروتئین کربونیل و ظرفیت آنتی اکسیدانی بافت مغز تاثیر معنی داری نداشت(۰/۰۵P>). انجام منظم تمرینات ورزشی همراه با گاواژ بنفوتیامین بر کاهش سطوح ROS، پروتئین کربونیل و افزایش گلوتاتیون در سطوح بافتی حیوانات در معرض نویز نسبت به گروه نویز موثر بود(p<۰/۰۰۱)، با این حال تاثیر معناداری بر مقادیر مالون دی آلدئید و ظرفیت آنتی اکسیدانی مغز نداشت(۰/۰۵P>). استنتاج: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که مصرف بنفوتیامین می تواند در بهبود وضعیت استرس اکسیداتیو ناشی از سروصدای شغلی به عنوان یک آنتی اکسیدان موثر، نقش محافظتی و پیشگیرانه داشته باشد. مصرف روزانه مکمل بنفوتیامین در دوز تعیین شده همزمان با انجام تمرینات ورزشی هوازی با شدت متوسط قادر است با بهبود وضعیت آنتی اکسیدانی و همچنین برخی نشانگرهای استرس اکسیداتیو در پیشگیری از بروز اختلالات ناشی از قرار گرفتن مداوم در معرض سروصدای شغلی اثرگذار باشد. برای بررسی مکانیسم ترکیب بنفوتیامین و ورزش هوازی بر مهار سطح استرس اکسیداتیو ناشی از سروصدا به مطالعات حیوانی و انسانی بیش تری نیاز است.

کلیدواژه ها:

noise ، exercise training ، antioxidant ، benfotiamine ، neurotoxicity ، سروصدا ، تمرین ورزشی ، آنتی اکسیدان ، بنفوتیامین ، سمیت عصبی