بررسی میزان اثربخشی درمان مبتنی بر ذهن آگاهی در کاهش اضطراب و افزایش میل به زندگی در جوانان دارای سابقه خودکشی

خودکشی نوجوانان یک مشکل مهم سلامت عمومی در بسیاری از کشورهاست. برای مثال در بین کودکان و نوجوانان ۱۰ تا ۱۹ ساله، خودکشی سومین عامل مرگ و میر در ایالات متحده است و تقریبا یک سوم نوجوانانی که اقدام که خودکشی کرده اند، قبلا قصدی برای چنین اقدامی را داشته اند. به عبارت دیگر داشتن سابقه اقدام به خودکشی قبلی یکی از قوی ترین پیش بینی کنندگان اقدام به خودکشی، مرگ و میر در نوجوانان است. شناسایی و هدف قرار دادن گروه هایی که در معرض خطر خودکشی هستند، یک راهبرد بسیار مهم و اساسی در پیشگری از خودکشی است. خودکشی یکی از مسائل مهم بهداشت روان در میان نوجوانان و جوانان سرتاسر جهان است؛ به طوریکه براساس آمارها و پژوهش های موجود در خارج از کشور، دومین علت عمده مرگ در گروه سنی ۲۴-۱۵ سال و دومین علت عمده مرگ در میان دانشجویان به شمار می رود. تمایل به خودکشی عاملی خطرآفرین برای اقدام به خودکشی است و دلالت بر وقوع هرگونه اندیشه خود تخریبی دارد. این افکار طیفی از اندیشه ها و افکار مبهم در مورد خاتمه زندگی تا خودکشی را در بر می گیرد به عبارتی ایده پردازی خودکشی بر رخ دادن هرگونه تفکر در مورد آسیب رساندن به خود و رفتارهای خودجرحی با هدف رسیدن به مرگ تعریف شده است.

کلیدواژه ها:

اختلال اضطراب ، خودکشی ناموفق ، جوانان ، میل به زندگی ، ذهن آگاهی