بررسی تاثیر یادگیری مشارکتی و گروهی بر تقویت هوش اجتماعی و ارتباطات بین فردی
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 73
فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
EDPNU01_946
تاریخ نمایه سازی: 24 آبان 1403
چکیده مقاله:
یادگیری مشارکتی و گروهی به عنوان یکی از رویکردهای نوین در آموزش، توجه بسیاری از پژوهشگران را به خود جلب کرده است. هدف این مقاله بررسی تاثیر یادگیری مشارکتی و گروهی بر تقویت هوش اجتماعی و ارتباطات بین فردی در دانش آموزان است. هوش اجتماعی به توانایی درک، تعامل و همکاری با دیگران در موقعیت های مختلف اجتماعی اشاره دارد و نقش مهمی در موفقیت های فردی و گروهی ایفا می کند. ارتباطات بین فردی نیز از اجزای اساسی روابط انسانی است که در فرآیند یادگیری و تعاملات اجتماعی در محیط های آموزشی نقش محوری دارد.در این پژوهش، از یک روش تحقیق تجربی استفاده شده است که طی آن دو گروه از دانش آموزان به مدت یک ترم در فعالیت های آموزشی مختلف شرکت کردند. گروه اول با روش های یادگیری مشارکتی و گروهی آموزش دیدند، در حالی که گروه دوم از روش های تدریس سنتی بهره برد. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه های هوش اجتماعی، ارزیابی های روابط بین فردی و مشاهده های میدانی بود که قبل و بعد از دوره آموزشی اجرا شد.یافته های تحقیق نشان داد که یادگیری مشارکتی و گروهی تاثیر مثبت و قابل توجهی بر تقویت هوش اجتماعی و ارتباطات بین فردی دانش آموزان داشته است. دانش آموزانی که در محیط های یادگیری گروهی فعالیت کردند، توانستند مهارت های اجتماعی خود را بهبود بخشند، تعاملات موثرتری با همکلاسی های خود داشته باشند و در حل مسائل گروهی به صورت همدلانه و هماهنگ عمل کنند. این دانش آموزان همچنین نشان دادند که در موقعیت های اجتماعی خارج از کلاس نیز توانایی های بهتری در برقراری ارتباط با دیگران دارند.برعکس، گروهی که تحت تدریس سنتی قرار داشتند، نتایج کمتری در بهبود هوش اجتماعی و مهارت های ارتباطی خود به دست آوردند. این تفاوت ها نشان می دهد که محیط های یادگیری مشارکتی می توانند به دانش آموزان کمک کنند تا به درک بهتری از مفاهیم اجتماعی و ارتباطی دست یابند و از این طریق تعاملات اجتماعی خود را تقویت کنند.نتیجه این مقاله حاکی از آن است که استفاده از روش های یادگیری مشارکتی و گروهی در مدارس می تواند به تقویت هوش اجتماعی و بهبود ارتباطات بین فردی در دانش آموزان منجر شود. این تحقیق پیشنهاد می کند که معلمان و سیاست گذاران آموزشی با ترویج این روش های آموزشی، زمینه های بهتری برای رشد اجتماعی و ارتباطی دانش آموزان فراهم کنند. همچنین، بر اهمیت پژوهش های بیشتر در این حوزه برای بررسی اثرات بلندمدت این رویکردها تاکید می شود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
زهرا احمدی
کارشناسی ارشد ریاضی
فائزه جهان آبادی
کارشناسی ریاضی کاربردی
افسانه خسروی
کاردانی تربیت بدنی
سارا لیراوی
کارشناسی ارشدتاریخ وفلسفه آموزش و پرورش دانشگاه پیام نور تهران جنوب