بررسی فقهی وظائف خانواده در تربیت رسانه ای فرزندان

حکم به لزوم و شایستگی تربیت رسانه ای فرزندان را نه تنها شرع که عقل نیز حکم بدان دارد. فرزندان به علت سن کم و نداشتن تجربه به شدت در معرض آثار  مخرب و سوء رسانه ها قرار دارند. که سلامت روحی آنان را مورد تهدید قرار میدهد. از جمله آسیب های جدی رسانه، نمایش ابتذال و خشونت ، اعتیاد به رسانه ، انزوا، پرخاشگری، روابط غیر اخلاقی در فضاهای مجازی، نشر و انتشار شبهات و توهین به مقدسات و عقاید دینی، که موجب تزلزل در باورهای دینی می گردد؛ می باشد. هر عقل سلیمی با این حجم وسیعی از آسیب های رسانه، حکم به دفع ضرر و آسیب های آن از طریق تحصیل سواد و تربیت رسانه ای خواهد داد. و از آنجا که فرزندان خود قادر به تشخیص این آسیب ها نبوده و در مقابل جذابیت های سمعی-بصری و القائات باورهای ضد دینی توان مقاومت را ندارند، مضاف بر رجحان عقلی و نقلی، و سیره متشرعه، حسب ادله ی شرعی، از جمله آیات، وایات و قواعد فقهی که به تفصیل مورد بررسی قرار گرفته شد؛ بر خانواده واجب است بستر تربیتی لازم جهت تحصیل سواد رسانه را مهیا سازد. که فرایند تربیت رسانه ای فرزندان را می توان در سه مرحله و سه روش و در سه دوره سنی مختلف که عبارتند از: مرحله اول روش آگاهی بخشی و بصیرت دهی ،  مرحله دوم روش موعظه و گفتگوی دلسوزانه، و مرحله سوم روش جدال نیکو در سه دوره سنی کودکی، سن تمییز و سن جوانی؛ محقق ساخت

کلیدواژه ها:

Educational jurisprudence ، family ، media education ، media literacy ، media damage ، کلید واژه: فقه تربیتی ، خانواده ، تربیت رسانه ای ، سواد رسانه ، آسیب های رسانه