بررسی دولت های رفاه

دولت رفاهی بر اصول برابری فرصت ها، توزیع عادلانه ثروت و مسئولیت عمومی برای حمایت از افرادی که قادر به استفاده از حداقل امکانات برای برخورداری از زندگی مناسب نیستند، مبتنی است . تامین اجتماعی ، برنامه های بیمه بیکاری که دولت فدرال اجباری کرده است و پرداخت های رفاهی به افرادی که قادر به کار نیستند، همگی نمونه هایی از دولت رفاهی هستند. اکثر کشورهای مدرن برخی از عناصر آنچه را که دولت رفاه در نظر گرفته می شود اجرا می کنند. با این حال، این واژه اغلب در معنای تحقیرآمیز و برای توصیف وضعیتی استفاده می شود که در آن دولت مورد بحث انگیزههایی غیرمعقولی را ایجاد می کند به طوری که افراد بیکار بیشتر از کارگرانی که برای امرار معاش خود با مشکل روبه رو هستند، حقوق دریافت می کنند. گاهی اوقات، منتقدان دولت رفاهی را »دولت پرستار بچه « می نامند که در آن بزرگسالان نوازش می شوند و مانند کودکان با آنها رفتار می شود. دولت رفاه به دولتی گفته می شود که در آن تامین و بهبود رفاه عمومی وظیفه قانونی نهادهای قدرت است . اما این هدف به منزله عمل فرا قانونی و یا به عبارت دیگر عمل بر خلاف قانون از طرف مجریان و یا شهروندان نیست . چنین دولتی به همه کسانی که به هر دلیل نتوانند هزینه های خود را تامین کنند کمک رسانی می کند . این کار از طریق پرداخت مستمری ( حداقل درآمد ) و یا کمک های نقدی دیگر انجام می شود. دولت رفاه به معنی وجود سیاست های سنجیده و هوشمندانه ای در زمینه تامین دست کم حداقل استاندارد زندگی برای همه و ارتقای برابری در فرصت های زندگی است .

کلیدواژه ها:

دولت ، دولت های رفاه