مدلیابی گرایش به پیمانشکنی زناشویی بر اساس طرحوارههای ناسازگار اولیه و رفتار دلبستگی در روابط زناشویی با نقش میانجی تجربه ترومای کودکی در زنان متاهل

هدف از انجام این پژوهش بررسی مدلیابی گرایش به پیمانشکنی زناشویی بر اساس طرحوارههای ناسازگار اولیه و رفتار دلبستگی در روابط زناشویی با نقش میانجی تجربه ترومای کودکی در زنان متاهل بود. طرح پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش کلیه زنان متاهل شهر اصفهان در سال ۱۴۰۳ بودند. حجم نمونه بر اساس مدل کلاین (۲۰۲۳) و با روش نمونه گیری در دسترس ۳۰۰ نفر انتخاب شد. برای اندازهگیری متغیرهای پژوهش از مقیاس گرایش به پیمان شکنی زناشویی ((ATIS واتلی (۲۰۰۸)، فرم کوتاه پرسشنامه طرحواره یانگ نسخه سوم((YSQ-S۳ یانگ (۲۰۰۵)، مقیاس دسترسی پذیری ، پاسخگویی و همدم طلبی ((BARES سندبرگ و همکاران(۲۰۱۲) و فرم کوتاه پرسشنامه ترومای کودکی ((CTQ-SF برنشتاین و همکاران(۲۰۰۳) استفاده شد. دادهها با ضریب همبستگی پیرسون و معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزار SPSS و AMOS تحلیل شد. نتایج نشان داد مسیرهای مستقیم این پژوهش معنادار شدند و مسیرهای غیرمستقیم طرحوارههای ناسازگار اولیه و رفتار دلبستگی در روابط زناشویی از طریق نقش میانجی ترومای کودکی بر گرایش به پیمان شکنی زناشویی معنادار بود. بر اساس یافته های این پژوهش ، مدل پژوهش از برازش مطلوبی برخوردار بود (۰۶/۰RMSEA= و ۰۵/۰(P-value< و ۶۲ درصد واریانس گرایش به پیمان شکنی زناشویی به وسیله طرحوارههای ناسازگار اولیه و رفتار دلبستگی در روابط زناشویی با نقش میانجی ترومای کودکی تبیین می شود. لذا می توان نتیجه گیری کرد که مدل پژوهش از برازندگی مطلوبی برخوردار است و گام مهمی در جهت شناخت عوامل موثر بر گرایش به پیمانشکنی زناشویی در زنان متاهل است .

کلیدواژه ها:

گرایش به پیمان شکنی زناشویی ، طرحوارههای ناسازگار اولیه ، رفتار دلبستگی در روابط زناشویی ، ترومای کودکی .