مروری بر فقه سیاسی و الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت

در اسلام مشارکت سیاسی یکی از ویژگی های جامعه پیشرفته اسلامی به شمار می رود. می توان شاخص های آن را در الگوی پیشرفت اسلامی درحوزه بینش ، ساختار و رفتار نشان داد. در حوزه بینش دین نگاه ابزاری به قدرت دارد و حکومت امانت الهی تلقی می گردد. تبعیت از حاکم و مشارکت در امر سیاسی نیز به عنوان یک تکلیف دینی نگریسته می شود. ساختار نظام سیاسی اسلام به گونه ای مشارکت جویانه سازماندهی می گردد و نهادهای چون؛ بیعت ، مشورت، و جهاد برای سازماندهی امر سیاسی در نظر گرفته شده است . در حوزه رفتار شهروندان جامعه اسلامی ضمن داشتن بصیرت لازم باحاکم مشروع بیعت نموده واز او اطاعت می نمایند. در این جامعه مردم و دولت می کوشند تا حکومت صالح را با خیرخواهی و اتحاد محافظت نمایند. در الگوی نظام سیاسی جمهوری اسلامی ، باید این امکان فراهم شود که جایگاه فقه سیاسی بیشتر بررسی شود؛ زیرا جولانگاه مسائل نوپدید و حوادث واقعه است و استنباطهای فقهی ناظر به عمل سیاسی می توانند تکلیف فرد مسلمان در زندگی سیاسی را تعیین کنند. این امر از سویی مستلزم توضیح شاخصه های الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت است .

کلیدواژه ها:

فقه اسلامی ، الگوی اسلامی پیشرفت ، الگوی ایرانی پیشرفت