بررسی و تحلیل مهمترین مصادیق سلب حق در حوزه حقوق عمومی و خصوصی

زمینه و هدف: یکی از مشخصه های حق ، قابلیت سلب آن است که به معنای اسقاط ارادی حق از سوی شخص دارای حق است ، در جایی که در حق بودن مصداقی تردید نباشد در قابلیت سلب آن نیز نباید تردید کرد چنان که نظریات یکسان و توافق شدهای در خصوص حق ها وجود ندارد، برداشت های یکسان از محتوای مصادیق سلب حق وجود نداشته و هر یک با استدلالی متفاوت در خصوص مصادیق سلب حق بحث نمودهاند.روشها: این تحقیق از نوع نظری و روش تحقیق به صورت توصیفی تحلیلی است . جمع آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و با مراجعه به اسناد، کتب و مقالات حقوقی صورت گرفته است .یافته ها: بررسی مصادیق سلب حق در حوزه عمومی در قیاس با حوزه خصوصی از اهمیت بیشتری برخوردار است چرا که سلب حق در حوزه خصوصی توسط افراد اغلب به صورت ارادی و بر اساس اصل آزادی اراده صورت می پذیرد لیکن در حوزه حقوق عمومی دولت ها اغلب در مقام تعارض به بهانه منفعت جمعی و مصلحت عمومی درصدد محدود کردن حق افراد برآمده اند.نتیجه گیری : تمامی مصادیق سلب حق ، از ارزش و اهمیت برابر برخوردار نمی باشند. چنانچه سلب حق بر حیات و سلب حق بر آزادی های بنیادین از سایر مصادیق سلب حق از اهمیت بیشتر برخوردار می باشد. به عبارت دیگر، آن دسته از مصادیق سلب حق که سلب آنها ارتباط مستقیم با کرامت و فاعلیت اخلاقی انسان دارد و مصادیقی که سلب آنها خللی به کرامت و فاعلیت اخلاقی انسان وارد نمی آورد، متفاوت است .

کلیدواژه ها:

حق ، سلب حق ، مصلحت عمومی ، منافع جمعی .