تحلیل اثرات یادگیری مبتنی بر بازی بر تعاملات اجتماعی کودکان در دوره ابتدایی

در دنیای پرشتاب امروز، کودکان از همان سنین پایین با حجم عظیمی از اطلاعات و محرک های مختلف روبرو هستند. آموزش سنتی، با تکیه بر روش های تدریس یک سویه و حفظی، دیگر پاسخگوی نیازهای یادگیری و رشد همه جانبه کودکان نیست. در همین راستا، رویکردهای نوین آموزشی همچون یادگیری مبتنی بر بازی به عنوان یک روش جذاب و موثر برای تسهیل فرایند یادگیری و تقویت مهارت های مختلف کودکان مطرح شده است. با توجه به اهمیت تعاملات اجتماعی در رشد و توسعه همه جانبه کودکان، این پرسش مطرح می شود که چگونه می توان از طریق روش های آموزشی موثر، به بهبود تعاملات اجتماعی کودکان در دوره ابتدایی کمک کرد؟ آیا یادگیری مبتنی بر بازی می تواند به عنوان یک ابزار کارآمد در ارتقای مهارت های اجتماعی کودکان مورد استفاده قرار گیرد؟ تعاملات اجتماعی، نقش کلیدی در شکل گیری شخصیت، هویت و مهارت های زندگی کودکان ایفا می کند. از طریق تعامل با همسالان و بزرگسالان، کودکان مهارت های اجتماعی، همکاری، همدلی، حل مسئله و مدیریت احساسات را کسب می کنند. این مهارت ها نه تنها در موفقیت تحصیلی، بلکه در زندگی شخصی و اجتماعی آینده آن ها نیز بسیار موثر است. از سوی دیگر، یادگیری مبتنی بر بازی، با ایجاد محیط های یادگیری شاد و انگیزشی، به کودکان کمک می کند تا با اشتیاق بیشتری به یادگیری بپردازند. بازی، به عنوان یک فعالیت ذاتی کودکان، به آن ها فرصت می دهد تا به صورت فعال و تجربه محور مفاهیم مختلف را درک کنند و مهارت های خود را تقویت کنند.

کلیدواژه ها:

یادگیری مبتنی بر بازی تعاملات اجتماعی کودکان ، مهارت های اجتماعی ، محیط یادگیری ، دوره ابتدایی