بررسی انواع روش های تدریس در کلاس درس

تدریس یا آموختن به آن بخش از پویندگی (فعالیت) های آموزشی که با حضور آموزگار در کلاس درس رخ می دهد نام نهاده می شود. تدریس بخشی از روند آموزش و پرورش است که یک رشته کردارهای به سامان و از پیش برنامه ریزی شده را در برمی گیرد و هدفش پیدایش شرایط دلخواه یادگیری از سوی آموزگار است. به آن بخش از کردارهای آموزشی که از سوی رسانه ها و بدون حضور و تعامل آموزگار با فراگیران رخ می دهد، تدریس گفته نمی شود و آموزش و پرورش معنایی بسیار گسترده تر از تدریس دارد. لاگرانژ، ریاضی دان نامی بر این باور بود که هیچ ریاضی دانی اکتشافات شخصی خود را درک نکرده است، مگر این هنگام که این مطالب آن قدر در نظر او واضح و روشن شوند که چون از خانه به کوچه برود بتواند آن ها را برای اولین فردی که بر سر راه خود می بیند به سهولت شرح دهد. در دهه های گذشته روش ها و الگوهای جدیدی برای تدریس پدید آمده است که کارایی و بازده بسیار بیشتری از روش های سنتی تدریس دارد و در پرورش اندیشیدن و روحیه دانش آموز ردپای بسیار خوبی بر جای می گذارد. برخی از این روش های نوین عبارتند از: یادگیری تفکر به شیوه استقرایی، دریافت یافتار (مفهوم)، الگوی استقرایی کلمه-تصویر، کاوشگری دانشی و ورزیدگی آموزی در کاوشگری، بدیعه پردازی، یادگیری از عرضه مطالب (پیش سازمان دهنده)، یاران در یادگیری، بررسی ارزش ها (ایفای نقش و آموزش خط مشی عمومی)، تدریس غیر مستقیم، توسعه مفهوم مثبت از خویشتن، یادگیری از شبیه سازها و …