مطالعه تاثیرات روش تدریس مبتنی بر مسئله بر رشد مهارت های ارتباطی در آموزش ابتدایی

آموزش و پرورش در دنیای امروز به دنبال یافتن روش هایی است که فراگیران را به تفکر انتقادی، خلاقیت و مهارت های اجتماعی تجهیز کند. روش تدریس مبتنی بر مسئله (ProblemBased Learning) به عنوان یکی از رویکردهای آموزشی فعال، تاکید ویژه ای بر مشارکت فعال یادگیرندگان دارد و آن ها را در فرآیند حل مسائل واقعی و معنادار قرار می دهد. این روش با تمرکز بر حل مسئله، تفکر تحلیلی و همکاری تیمی، زمینه ساز رشد مهارت های ارتباطی نیز می شود. از آنجا که مهارت های ارتباطی از اهمیت ویژه ای در زندگی اجتماعی و حرفه ای برخوردارند، استفاده از این روش در آموزش ابتدایی می تواند به ایجاد بستری موثر برای ارتقای این مهارت ها کمک کند. یکی از چالش های مهم نظام های آموزشی در دوره ابتدایی، تقویت مهارت های ارتباطی و اجتماعی کودکان است که زمینه ساز موفقیت های اجتماعی و تحصیلی آینده آنان می شود. با وجود اهمیت بالای این مهارت ها، بسیاری از مدارس هنوز بر روش های سنتی تدریس تمرکز دارند که بیشتر به حفظ مطالب و آزمون های فردی توجه دارند. روش تدریس مبتنی بر مسئله با تمرکز بر مشارکت فعال فراگیران در گروه ها و مواجهه با مسائل واقعی، می تواند ابزاری موثر در بهبود این مهارت ها باشد. این پژوهش به بررسی این موضوع می پردازد که چگونه این روش می تواند مهارت های ارتباطی فراگیران را در مقطع ابتدایی تقویت کند. تقویت مهارت های ارتباطی در فراگیران از پایه ابتدایی اهمیت ویژه ای دارد زیرا این مهارت ها نقش بنیادینی در پیشرفت تحصیلی، تعاملات اجتماعی و رشد عاطفی آنان ایفا می کنند. یادگیری مبتنی بر مسئله نه تنها موجب یادگیری عمیق تر و پایدارتر می شود، بلکه باعث افزایش تعاملات اجتماعی و تقویت ارتباطات بین فردی نیز می گردد. با توجه به تغییرات سریع اجتماعی و نیاز به افراد با مهارت های ارتباطی قوی در آینده، ضروری است که مدارس به آموزش این مهارت ها توجه بیشتری داشته باشند. به همین دلیل، این پژوهش به ارزیابی نقش روش تدریس مبتنی بر مسئله در رشد مهارت های ارتباطی فراگیران ابتدایی می پردازد.

کلیدواژه ها:

روش تدریس مبتنی بر مسئله ، مهارت های ارتباطی ، آموزش ابتدایی ، فراگیران ، آموزگار.