ضرورت توجه شهرداریها به معماری بافت کلانشهرها از منظر طراحی شهری

بیش از چند دهه است که محله های قدیمی شهری به فراموشی سپرده شده اند .بسیاری از بافتهای سنتی که زمانی مایه افتخار شهرها بودند بیش از پنجاه سال است که در حال فرسایش رها شده اند. تقریبا تمامی جمعیت این مناطق جابجا شده و میراث تاریخی، فرهنگی و اجتماعی ویژه محله های مختلف یا منقرض شده و یا در حال انقراض اند. بدنبال تحولات انقلاب صنعتی در زمینه های تکنولوژیکی اقتصادی- اجتماعی و پیامدهای ناشی از هجوم و تمرکز جمعیت ها و فعالیت ها به بخش مرکزی شهرها این بافتها دچار افت فیزیکی، اقتصادی و اجتماعی شوند این فرایند باعث شد که باگذشت زمان، بافت های قدیمی و مرکزی شهرها پویایی خود را از دست بدهند و محله های خوب شهری به محله های پست و مسئله دار تبدیل شوند و دچار عدم تعادل گشته و قادر به پاسخگویی نیازهای جدید جوامع شهری نیستند(خانگل زاده، ۱۳۸۶: ۲). هدف این مقاله ضرورت توجه شهرداریها به معماری بافت کلانشهرها از منظر طراحی شهری می باشد. نتیجه پژوهش نشان داد تا به امروز قوانین و مقررات گوناگونی در قالب قانون برنامه های توسعه، قانون بودجه، قوانین و مقررات عمومی شهرسازی و نیز قوانین و مقررات ویژه بافت های فرسوده به تصویب رسیده که به بحث نوسازی این بافت ها و مشارکت در آن پرداخته اند، و نیز نهادهای متعددی با اساسنامه ها و شرح خدمات خاص خود در این خصوص تکوین یافته اند. اما به نظر می رسد که مشارکت اجتماعی در این حوزه آن گونه که شایسته تر است.

کلیدواژه ها:

انقلاب صنعتی ، بافت فرسوده ، بافت های قدیمی