تحلیلی بر ارتباط بین زبان و ادبیات فارسی و ساختار ذهن دانش آموزان

زبان وتفکررابطه ای تنگاتنگ بایکدیگردارند.به عبارتی می توان گفت،گفتارونوشتارتجسم اندیشه اند.افرادمعولادریافت های حسی خودازمحیط را،پس ازپردازش درذهن به صورت گفتارویانوشتاردرمی آورندودرواقع به سامان دهی ذهن خود می پردازند.صحبت کردن درظاهرریشه داراست وازمعانی وتجربه های رمزگشایی شده توسط شکل زبانی پذیرا-گوش دادن-به وجود آمده است.دریادگیری صحبت کردنفکودکفواج هافتکواژها،دستوروساختارهای نحوی وصرفی رادرمحیط شنیدن تولیدمی کند.همچنین کودک،روابط معنایی رابادنیای واقعی شکل می دهد،روابط زبان شناسی درونی وعقلانی دنیای مطلق،الگوهای نحوی دستوروقواعدواجشناسی بامعانی که ازطریق گفتارارتباط برقرارکرده است راشکل می دهد.این توسعه های معجزه آسابدون آموزش رسمی کسب می شوند.

کلیدواژه ها:

زبان ، ادبیات فارسی ، ذهن ، تربیت ، دانش آموزان