اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر رفتارهای پرخطر و رفتارهای خود آسیب رسان در زنان دارای سابقه مصرف مواد

هدف از اجرای این پژوهش بررسی اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر رفتارهای پرخطر و رفتارهای خود آسیب رسان در زنان دارای سابقه مصرف مواد بود. جامعه آماری شامل زنان دارای سوء سابقه مصرف مواد مخدر مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد شهر مشهد بود. تعداد ۳۰ نفر از این زنان با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در گروه های آزمایش و گواه جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس اظهارات مربوط به خودآسیبی (ISAS) و مقیاس خطرپذیری نوجوانان ایرانی (IARS) بود. تجزیه وتحلیل داده ها با تحلیل کوواریانس چند متغیره انجام شد. نتایج نشان داد که درمان متمرکز بر شفقت بر کاهش رفتارهای پرخطر (F=۶.۱۴, P<۰.۰۰۵, partial eta۲=۰.۲۳۵) و رفتارهای آسیب رسان(F=۴.۴۷, P<۰.۰۱۸, partial eta۲=۰.۱۸۳).  به خود تاثیر معناداری دارد. به نظر می رسد که درمان متمرکز بر شفقت برای کاهش رفتارهای پرخطر و رفتارهای آسیب رسان در زنان دارای سابقه مصرف مواد موثر است. استفاده از این مداخله به درمانگران و مشاوران پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

درمان متمرکز بر شفقت ، رفتارهای پرخطر ، رفتارهای خود آسیب رسان ، زنان ، سوء مصرف موادمخدر