روش ها و فنون تدریس (با تاکید بر روش های تدریس علوم اجتماعی)

هدف: روش های تدریس چه در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان و چه در ایجاد انگیزه و رضایت خاطر، پرورش شخصیت و رشد خلاقیت آنان موثر است. از سوی دیگر، تسلط معلم بر روش ها و فنون آموزشی یکی از ملاک های شایستگی معلمان به حساب می آید. هدف این پژوهش، معرفی و بررسی مهم ترین روش های تدریس علوم اجتماعی است. روش کار: روش بررسی از نوع توصیفی و کتابخانه ای است. انواع روش های تدریس را به دو دسته سنتی و نوین تقسیم می نمایند. اما برای تدریس علوم اجتماعی استفاده از روش های شاگرد استادی، بازگویی، پرسش و پاسخ، شیوه تمرین و تکرار، کنفرانس، ایفای نقش، حل مسئله، مباحثه، روش کارگاهی، بارش فکری، نمایش علمی، تدریس مبتنی بر کاوشگری، گردش علمی، طرح کارایی تیم، شیوه همیاری، بدیعه پردازی و روش تدریس غیرمستقیم- مشاوره ای وغیره است. نتایج: معلم آگاه ضمن بهره گیری از روش های مختلف، می تواند اراده و اختیار شاگرد را به رسمیت شناخته و او را مسئول یادگیری بداند. چنین شیوه ای، مبتنی بر استفاده از روش های فعال تدریس است که به دانش آموزان، روحیه مسئولیت پذیری می دهد. اما باید اذعان نمود، از همه مهم تر، استفاده از روش های تلفیقی است. در روش های تلفیقی، خلاقیت و مهارت های ارتباطی و علمی کاوش گری و حل مساله، بیش از سایر روش های تدریس، توسعه، آموخته و درونی می گردد. نتیجه گیری: نتیجه گیری کلی پژوهش نشان داد که روش ها و فنون تدریس از ارکان اساسی در فرآیند آموزش و یادگیری هستند. این روش ها تعیین کننده کیفیت انتقال مفاهیم به فراگیران و موفقیت در دستیابی به اهداف آموزشی اند.

کلیدواژه ها:

معلم ، آموزش ، روش های تدریس ، کاوشگری ، حل مساله