بررسی مقایسه تاثیر درمان راه حل مدار و مداخله مبتنی بر تعامل والد-کودک بر اختلالات رفتاری دانش آموزان دوره متوسطه

مقدمه: دوره نوجوانی همراه با چالش­های متعددی است که از جمله آنها به مشکلات رفتاری اشاره شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی مقایسه تاثیر درمان راه حل مدار و مداخله مبتنی بر تعامل والد-کودک بر اختلالات رفتاری دانش­آموزان دوره متوسطه بود. روش کار: مطالعه حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون–پس آزمون همراه با گروه کنترل و دوره پیگیری بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش­آموزان دوره متوسطه اول و دوم دارای مشکلات رفتاری ناحیه دو آموزش و پرورش کرمان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ بودند. ۴۵ دانش آموز از جامعه مذکور غربال و به عنوان نمونه نهایی انتخاب و به شیوه کاملا تصادفی در دو گروه آزمایش(مداخله مبتنی بر تعامل والد-کودک و درمان راه حل مدار) ۱۵ نفر و یک گروه کنترل(۱۵ نفر) جایگزین شدند. ابزار جمع آوری داده شامل فهرست مشکلات رفتار کودک آخنباخ(CBCL) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش آزمون تحلیل واریانس آمیخته با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بنفرونی با نرم افزار SPSS-۲۶  استفاده شد. یافته­ها: نتایج نشان داد که درمان راه حل مدار و آموزش تعامل والد-کوک بر مشکلات درون سازی شده(اضطراب، افسردگی، گوشه گیری و شکایت جسمانی) و برون سازی شده(رفتار قانون شکنانه و رفتار پرخاشگرانه) اثربخش بوده و موجب کاهش این مشکلات شده است. همچنین نتایج نشان داد که درمان راه حل مدار در مقایسه با آموزش تعامل والد-کوک اثربخشی بیشتری در کاهش مشکلات درونی­سازه شده و مشکلات برون سازی شده داشته است (۰۵/۰ P<). نتیجه گیری: نتیجه­گیری مطالعه حاضر نشان داد که درمان راه حل مدار و آموزش تعامل والد-کوک بر مشکلات رفتاری نوجوانان تاثیر داشته  و می­توان از این رویکردها در بهبود مشکلات رفتاری آنها استفاده نمود.

کلیدواژه ها:

solution-oriented therapy ، parent/child interaction training ، behavioral problems ، adolescents ، درمان راه حل مدار ، مداخله مبتنی بر تعامل والد/کودک ، اختلالات رفتاری ، نوجوانان