اثربخشی درمان طرحواره ای و برنامه های مشارکت اجتماعی بر رضایت داوطلبانه و کیفیت خواب در سالمندان

این مطالعه به بررسی اثربخشی درمان طرحواره ای همراه با برنامه های مشارکت اجتماعی بر رضایت داوطلبانه و کیفیت خواب سالمندان می پردازد. این کارآزمایی تصادفی کنترل شده شامل ۴۰ شرکت کننده سالمند از تهران بود که به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند، هر گروه شامل ۲۰ شرکت کننده. گروه مداخله در دوازده جلسه ۷۵ دقیقه ای هفتگی که ترکیبی از درمان طرحواره ای و فعالیت های مشارکت اجتماعی بود، شرکت کردند. گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. داده ها در سه زمان پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری چهار ماهه جمع آوری شدند. برای تحلیل داده ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر (ANOVA) و آزمون تعقیبی بونفرونی با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۷ استفاده شد. آمار توصیفی نشان داد که گروه مداخله بهبود معناداری در هر دو متغیر رضایت داوطلبانه و کیفیت خواب نسبت به گروه کنترل داشت. نتایج ANOVA تاثیرات اصلی معنادار برای گروه و زمان و تاثیرات تعاملی معنادار بین گروه و زمان را برای هر دو متغیر نشان داد. آزمون های تعقیبی تفاوت های معناداری در رضایت داوطلبانه و کیفیت خواب بین گروه های مداخله و کنترل در هر سه زمان نشان دادند. نتایج نشان می دهد که ترکیب درمان طرحواره ای با برنامه های مشارکت اجتماعی می تواند به طور معناداری رضایت داوطلبانه و کیفیت خواب سالمندان را بهبود بخشد. این یافته ها بر اهمیت مداخلات یکپارچه که به جنبه های روانی و اجتماعی سلامت سالمندان می پردازند، تاکید می کنند. پژوهش های آینده باید به بررسی تاثیرات بلندمدت و کاربردهای احتمالی این مداخلات در جمعیت های مختلف بپردازند. این مطالعه به بررسی اثربخشی درمان طرحواره ای همراه با برنامه های مشارکت اجتماعی بر رضایت داوطلبانه و کیفیت خواب سالمندان می پردازد. این کارآزمایی تصادفی کنترل شده شامل ۴۰ شرکت کننده سالمند از تهران بود که به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند، هر گروه شامل ۲۰ شرکت کننده. گروه مداخله در دوازده جلسه ۷۵ دقیقه ای هفتگی که ترکیبی از درمان طرحواره ای و فعالیت های مشارکت اجتماعی بود، شرکت کردند. گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. داده ها در سه زمان پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری چهار ماهه جمع آوری شدند. برای تحلیل داده ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر (ANOVA) و آزمون تعقیبی بونفرونی با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۷ استفاده شد. آمار توصیفی نشان داد که گروه مداخله بهبود معناداری در هر دو متغیر رضایت داوطلبانه و کیفیت خواب نسبت به گروه کنترل داشت. نتایج ANOVA تاثیرات اصلی معنادار برای گروه و زمان و تاثیرات تعاملی معنادار بین گروه و زمان را برای هر دو متغیر نشان داد. آزمون های تعقیبی تفاوت های معناداری در رضایت داوطلبانه و کیفیت خواب بین گروه های مداخله و کنترل در هر سه زمان نشان دادند. نتایج نشان می دهد که ترکیب درمان طرحواره ای با برنامه های مشارکت اجتماعی می تواند به طور معناداری رضایت داوطلبانه و کیفیت خواب سالمندان را بهبود بخشد. این یافته ها بر اهمیت مداخلات یکپارچه که به جنبه های روانی و اجتماعی سلامت سالمندان می پردازند، تاکید می کنند. پژوهش های آینده باید به بررسی تاثیرات بلندمدت و کاربردهای احتمالی این مداخلات در جمعیت های مختلف بپردازند.

کلیدواژه ها:

درمان طرحواره ای ، مشارکت اجتماعی ، رضایت داوطلبانه ، کیفیت خواب ، سالمندان