بررسی و تحلیل منطقی معروفات و کیفیت ارتباط آن با حقوق اجتماعی در قرآن

شناخت مصادیق امر به معروف ، متوقف بر شناخت ماهیت وجود معنا و مفهوم الفاظ و معانی معروفات و کیفیت ارتباط آن با مصادیق وجود خارجی حق در آیات محکمات و متشابهات در قرآن می باشد و پرسش بنیادین در این موضوع مهم و پر استعمال این است که تشخیص و تعیین ، مصادیق مفهومی وحقوقی ، وجود معروفات در صلاحیت چه مرجع و حاکمی است ؟ در این مقاله که از نظرگاه پدیدارشناسانه عرف تاریخی بررسی شده ، روش شناختی ما تحلیلی است ، منبع معرفت در این موضوع منطق زبان وحی و فرهنگ حاکم بر انسان تاریخی است ، چرا که این موضوع مهم با وجود خارجی حق و منکر در ارتباط است ؟ بنابراین معروفات همان پدیدار شدن آگاهی حقوقی وفرهنگی عرف اخلاقی است ، و این حق را خداوند در قرآن امضاء کرده ومنکرات نقص تکامل در آگاهی حقوقی است که سبب انکار این حقوق فرهنگی می شود وفقط پروردگار سبحان در قالب زبان وحی که در الفاظ عرفی بیان شده صلاحیت تعیین حد و مرز آن را دارد و اوست که بر مصالح و مفاسد واقعی حاکم بر اجتماع انسان تاریخی به طور کامل با خبر است . و این کار جزء باکشف بیان مقصود و مراد گوینده آگاهی دهنده ی به مصادیق گوناگون معنا و مفهوم به کلمات ؛ این آگاهی حقوق اجتماعی از عهده ی اندیشه ی معرفت دینی اندیشمندان خارج است که نگارنده تمام سعی و تلاش خود را دارد که این منطق زبانی مفاهیم ارشادی فرایند آگاهی حقوق اجتماعی را از روش بیان آیات محکم و تحلیل آن از راه آیات متشابه پژوهش و تحقیق نماید و در آخر نظر روایات و علما را بررسی کند.

کلیدواژه ها:

معروف ، منکر ، حق ، باطل ، عرف ، سن ت ، فرهنگ .