توانمندسازی وخودکارآمدی تدریس در معلمان دانش آموزان مدارس استثنائی استان خراسان رضوی

هدف این پژوهش مطالعه ارتباط بین توانمندسازی و خودکارآمدی تدریس در معلمان دانش آموزان با نیازهای ویژه است . جامعه آماری شامل ۲۰۰ نفر از معلمان مدارس استثنایی استان خراسان رضوی است که حجم نمونه با روش کوکران ۱۳۲ نفر درنظر گرفته شد. برای جمع آوری داده ها از ۲ پرسشنامه توانمندسازی توماس و ولتهوس(آلفای کرونباخ۸۲۴۰/۰) و خودکارآمدی ریگز و نایت (آلفای کرونباخ ۹۶۳ /۰) و برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss استفاده شد. نتایج پژوهش گویای وجود رابطه مثبت و معنی دار، بین توانمندسازی و خودکارآمدی معلمان است . از بین مولفه های توانمندسازی سه مولفه "احساس انتخاب"، "احساس شایستگی "، و "احساس معنادار بودن" با متغیر خودکارآمدی همبستگی مثبت و معنی داری داشت و فقط مولفه " احساس تاثیر" توانمندسازی با متغیر "خودکارآمدی"، رابطه معنی داری نداشت . می توان نتیجه گرفت افراد با احساس توانمندی بالا نسبت به افراد با احساس توانمندی پائین ، خودکارآمدی تدریس بیشتری دارند.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی ، خودکارامدی ، مدارس استثنائی