اثربخشی زوج درمانی هیجانمدار (EFT) بر بهبود شفقت به خود زنان دارای روابط فرازناشویی

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی زوج درمانی هیجانمدار (EFT) بر بهبود شفقت به خود زنان دارای روابط فرازناشویی انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه ی مورد مطالعه در این پژوهش شامل کلیه زنان دارای روابط فرازناشویی خارج از چارچوب خانواده شهر تهران در سال ۱۴۰۳ بود که به روش نمونه گیری در دسترس۳۰ نفر از آنها، انتخاب و به -صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل به نسبت یکسان گمارده شدند. گروه آزمایش به مدت یک ماه، برنامه زوج درمانی هیجانمدار را در ۸ جلسه ۶۰ دقیقه ای به صورت گروهی دریافت کردند؛ گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت . جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه گرایش به روابط خارج از ازدواج (شیردل، ۱۳۸۵)و پرسشنامه و مقیاس شفقت به خود (ریف وکیز؛(SCSدر دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شد. بافته ها نشان داد که پس از تعدیل نمرات پیش آزمون بین دو گروه آزمایش و کنترل در متغیرشفقت به خود، تفاوت معناداری وجود دارد. با توجه به یافته های حاصل از پژوهش می توان اظهار کرد که زوج درمانی هیجانمدار باعث بهبود شفقت به خود در زنان دارای روابط فرازناشویی شده است . بنابراین ، زوج درمانی هیجانمدار می تواند به عنوان شیوه مناسبی در جهت بهبود تعارضات و مشکلات درون فردی و افزایش شفقت به خود در نظر گرفته شود.

کلیدواژه ها:

زوج درمانی هیجانمدار ، شفقت به خود ، روابط فرازناشویی