رابطه خود تنظیمی شناختی و تاب آوری با تعلل ورزی تحصیلی دانش آموزان دوره دوم دبیرستان های اسلامشهر

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه خودتنظیمی شناختی و تاب آوری با تعلل ورزی تحصیلی دانش آموزان بوده است . روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است . جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان متوسطه دوم شیراز بود. حجم نمونه ۳۶۱ نفر (دختر ۱۸۱ نفر و پسر ۱۸۰ نفر) از طریق جدول مورگان محاسبه شده با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. داده های پژوهش به وسیله مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳)، پرسش نامه تعلل ورزی تحصیلی (سولومون و راث بلوم ، ۱۹۸۴) و پرسشنامه یادگیری خودگردان بوفارد (بوفارد و همکاران ، ۱۹۹۵) جمع آوری شدند. داده های جمع آوری شده به وسیله آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه و با استفاده از نرم افزار Spss، نسخه ۲۰ تجزیه و تحلیل شدند. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که تاب آوری و خودتنظیمی ۵/۲۴ درصد از واریانس تعلل ورزی تحصیلی را پیش بینی نمودند (۰۱/۰.(P< همچنین راهبرد شناختی و راهبرد فراشناختی ۳/۱۴ درصد از واریانس تعلل ورزی تحصیلی را پیش بینی نمودند (۰۱/۰.(P< همین طور بین تاب آوری و خودتنظیمی (و مولفه های راهبرد شناختی و راهبرد فراشناختی ) با تعلل ورزی تحصیلی رابطه منفی و معناداری وجود داشت (۰۱/۰.(P< با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که خودتنظیمی شناختی و تاب آوری با تعلل ورزی تحصیلی رابطه دارد.

کلیدواژه ها:

تعلل ورزی تحصیلی ، خودتنظیمی شناختی ، تاب آوری.