رابطه خود شفقت ورزی و رضایتمندی زناشویی در زنان متاهل شهر مشهد

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه خود شفقت ورزی و رضایتمندی زناشویی در زنان متاهل شهر مشهد بود. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل زنان متاهل شهر مشهد در سال ۱۴۰۲ بود که تعداد ۱۰۸ نفر با روش نمونه گیری در دسترس به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزار پرسشنامه های شفقت به خود نف و همکاران (۲۰۰۳) و رضایت زناشویی انریچ (۱۹۸۹) بود. برای تجزیه داده های آزمون از ضریب همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون و با نرم افزار spss انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد، رضایت زناشویی با شفقت ورزی و ابعاد آن (بجز اشتراکات انسانی و ذهن آگاهی ) رابطه معناداری دارد. نتایج آزمون رگرسیون نشان می دهد که ۱۷درصد رضایت زناشویی بوسیله شفقت به خود و ۶/۲۱ درصد رضایت زناشویی توسط ابعاد شفقت با خود پیش بینی می شود.

کلیدواژه ها:

خود شفقت ورزی ، رضایتمندی زناشویی ، زنان