مروری بر تاثیر تجربیات نامطلوب دوران کودکی بر درد مزمن و افسردگی اساسی در بزرگسالی

تجارب نامطلوب دوران کودکی (ACE) شامل سوء استفاده عاطفی، جسمی یا جنسی در دوران کودکی و اختلال در عملکرد خانواده در دوران کودکی است. این دسته بندی ها عبارتند از: آزار کلامی، آزار فیزیکی، سوء استفاده جنسی تماسی، بیماری روانی خانواده، اعضای زندانی خانواده، و جدایی یا طلاق والدین. تجارب انتخاب شده بر اساس تحقیقات قبلی است که به آنها نشان داده است که پیامدهای منفی بهداشتی یا اجتماعی قابل توجهی دارد و تلاش های قابل توجهی در بخش دولتی و خصوصی برای کاهش فراوانی وقوع آنها انجام می شود. شواهد علمی در حال افزایش است که چنین تجارب نامطلوب دوران کودکی (ACEs) تاثیر طولانی مدت عمیقی بر سلامتی دارد. تحقیقات نشان می دهد که قرار گرفتن در معرض سوء استفاده و اشکال جدی اختلال عملکرد خانواده در محیط خانواده دوران کودکی احتمالا استرس را فعال می کند، بنابراین به طور بالقوه سیستم عصبی، ایمنی و متابولیک در حال رشد کودکان را مختل می کند. ACE با مشکلات سلامت جسمی و روانی مادام العمر مرتبط است که در نوجوانی ظاهر می شود و تا بزرگسالی ادامه می یابد، از جمله بیماری های قلبی عروقی، بیماری مزمن انسدادی ریه، بیماری های خودایمنی، سوء مصرف مواد و افسردگی. تجارب نامطلوب دوران کودکی ممکن است توانایی فرد برای ایجاد مکانیسم های مقابله ای سالم و سازنده و همچنین منابع ذهنی لازم برای مدیریت استرس های بعدی زندگی را مختل کند. این بررسی موضعی با هدف برجسته کردن نقش ACEs در تجربه درد مزمن، خدمات مدیریت درد و تصمیم گیری بالینی از طریق: (۱) ارائه نمای کلی از رابطه بین ACEs و درد مزمن. (۲) شناسایی مکانیسم های زیست روانی-اجتماعی که از طریق آنها ACE ممکن است خطر درد مداوم را افزایش دهد. (۳) برجسته کردن تاثیر ACEs بر پایبندی بیمار و تکمیل درمان مدیریت درد. و (۴) ارائه مفاهیم بالینی عملی برای مدیریت درد. یافته های مروری نشان داد که در درد مزمن، ACE با افزایش عوارض درد و افسردگی همراه است و ترکیب این عوامل خطر فرسایش زودهنگام درمان را بیشتر می کند.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی ، ذهن آگاهی ، افسردگی ، تجربیات نامطلوب ، دوران کودکی