بررسی پوشش زنان در پیکره سازی های ادوار رنسانس ، باروک و روکوکو

بشر با گذشت زمان و توسعه شهرنشینی به تجربه متوجه شد که سلامت فعالیت اجتماعی زنان تنها در سایه حذف تحریک ناشی از تفاوت جنسیت امکانپذیر است . تحریک مردان با دیدن اتفاق می افتد و این امر می تواند روابط اجتماعی را از عدالت و احترام خارج کند. خارج از قوانین نوشته شده، جوامع در قالب یکسری قوانین نانوشته که به عرف اجتماعی معروف هستند دست به یکسری حرکت های داوطلبانه زد. زنان در همه اعصار با دید ریزبینانه و موشکافانه ی خود بهترین درک را از تعاملات اجتماعی داشته اند. انتخاب پوشیدگی در تعاملات اجتماعی در قالب عرف یا قانون مدنی ، مورد تایید همه ی جوامع بودهاست . در این مقاله به بررسی اجمالی پوشیدگی زنان در هنرهای تجسمی (نقاشی ) و پیکره سازی (مجسمه سازی ) در دوره های رنسانس ، باروک و روکوکو پرداخته شده است تا با بررسی علمی آثار به جا مانده، به رفتارشناسی بانوان در دورههای ذکر شده پرداخته شود. در این راستا به بررسی آثار هنری به جا مانده از گذشته پرداخته شده است . آنچه به وضوح قابل مشاهده است این است که به عنوان یک انتخاب فطری در همه دورهها و همه نقاط جغرافیایی ، پوشیدگی به عنوان راهکار بانوان برای ایجاد تعامل اجتماعی سالم بوده است .

کلیدواژه ها:

پوشیدگی ، مجسمه ، رنسانس ، باروک ، روکوکو