کاوشی در آمایش علم و تکنولوژی از نظر برنامه ریزی توسعه آموزش عالی

با توجه به فراگیری آموزش عالی بعه عنوان ثروت و سرمایه ملت ها و جوامع و نقش آن در اقتصاد دانش ، موسسات آموزش عالی برای کاهش هزینه ها، ایجاد ارزش افزوده برای فایق آمدن بر رقبای خود، تحقق بخشیدن به انتظارات نوپدید ذینفعان درونی و برونی ، تعامل با جامعه وجهان کار، ارتقاء مداوم کیفیت یاددهی و یادگیری و پژوهش و نیز پاسخگویی به افزایش تقاضا، به کیفیت آموزش توجه ویژه ای نموده اند. تغییرات سریع و گسترده محیطی ، نظامهای سنتی برنامه ریزی و مدیریت را با چالشهای فراوانی مواجه ساخته است . برنامه ریزی مبتنی بر آمایش به عنوان راهی برای غلبه بر این چالش ها و بیرون کشیدن فرصت ها از دل تهدیدها شناخته می شود. از این رو آمایش سرزمین به دلیل انعطاف پذیری در برابر بدیل های متغیر آینده، با استقبال روز افزونی از طرف دولت ها و سازمان ها روبرو شده است . امروزه یکی از شاخص ها و معیار های توسعه یافتگی ، میزان انطباق برنامه های اجرائی هر کشور با مبانی و مطالعات آمایش می باشد. آمایش نوعی برنامه ریزی بلند مدت است که هدف آن سازماندهی اجتماعی ، اقتصادی ، فرهنگی و زیست محیطی به منظور تحقق آینده ای مطلوب است . این رویکرد، زمینه تعامل میان سه عنصر انسان، فضا و فعالیت و ارائه چیدمان منطقی و مناسب فعالیت ها در عرصه سرزمین را فراهم می کند. کیفیت آموزش، از جمله دغدغه های اصلی نظامهای آموزش عالی در اغلب کشورهای جهان بوده است . برخی از کشورها در دو دهه اخیر، از طریق ارزیابی مستمر، این تشویش را کاهش داده و در جهت رفع آن کوشیدهاند. از جمله کوشش های انجام شده می توان به اجرای طرحهای تضمین کیفیت در سطح ملی و نیز ایجاد ساز و کارهای اعتبارسنجی منطقه ای و بین المللی اشاره کرد. هر چند کمیت و کیفیت کوشش های یاد شده در کشورهای مختلف متفاوت بوده، اما میزان آن ها به طور چشمگیری در سطح ملی و بین المللی در دهه اخیر افزایش یافته است . در این مقاله ، ضمن اشاره به ضرورت، شاخص ها و راهکارهای تضمین کیفیت در آموزش عالی ایران، به تجربه های بدست آمده در سطح بین المللی و کشورمان ایران اشاره گردیده است .

کلیدواژه ها:

تضمین کیفیت ، آموزش عالی ، فرآیند بولونیا