مطالعه فرم و ساختار نقش درخت در شاهنامه بایسنقری

درخت همواره در اعتقادات و فرهنگهای مختلف جایگاه ویژه و ارزشمندی دارد. ایرانیان نیز به درختان احترام بسیارمی گذاشتند که این امر در هنر نگارگری ایران انعکاس یافته است. نگارگر در شاهنامه بایسنقری به عنوان یکی ازشاهکارهای هنری و ادبی از نقوش مختلف ازجمله درخت بهره برده است. هدف تحقیق حاضر بررسی فرم و ساختاردرخت در نگاره های شاهنامه بایسنقری بوده تا به این پرسش اساسی که درختان این شاهنامه از چه فرم و شکلیبرخوردارند؟ پاسخ دهد. بنابراین اطلاعات از طریق منابع کتابخانه ای گردآوری شده و با روش توصیفی -تحلیلی موردمطالعه قرار گرفته است. یافته های تحقیق نشان داد نقش درخت در اکثر موارد با الهام از طبیعت در انواع متنوعی شاملدرختان کاج، صنوبر، سرو، چنار، تبریزی، نارون و شکوفه دار ترسیم شده است. تنه درختان در سه اندازه نازک، متوسط وقطور با رنگهای قهوه ای و خاکستری، اغلب ساده و کمتر منحنی است. شاخه که در بعضی درختان قابل مشاهده بودهنسبتا صاف و کوتاه است. برگ درختان انواع متنوعی دارد که با تنالیته های سبز رنگ آمیزی شده است. علاه بر آن شکوفههایی به رنگ سفید وجود دارد. درختان در جایگاه های مختلف کادر اعم از میانه، سمت چپ و راست، بالا و پایین قرارگرفته اند.

کلیدواژه ها:

هنر نگارگری ، شاهنامه بایسنقری ، نقش مایه درخت